ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

--البشارت که عیان مهر فروزان آمد        ظاهر از پرده ی عصمت رخ جانان آمد سر زد ازبرج نبوت مه رخشنده ی دین    روشن از نور رخش عالم امکان آمد دختر ختم رسل هادی کل ،شاه سبل    از پس پرده عیان چون مه کنعان آمد دسته دسته ملک از عالم بالا بزمین         بهر دیدار رخش خرم وخندان آمد عزت وفضل وشرافت بنگر زامر خدا     سوی زهرا زجنان حوری وغلمان آمد ساره وآسیه ومریم وکلثوم زبهشت    از پی خدمت آن زهره ی تابان آمد آنچنان نور رخ دخت نبی جلوه نمود       که قصور همه ی مکه نمایان آمد نه همین مکه منور شده از طلعت او      زسما ـابسمک یکسره رخشان آمد شده از مکه همان نور نمایان که بطور     سالهادر طلبش موسی عمران آمد بهر این نور که در صلب خلیل الله بود       نارنمرود به یک لحظهگلستان آمد گر نبردی بزبان نوح نبی نامش را        کی نجات از یم وگرداب وزطوفان آمد یوسف مصر گراین نام نخواندی بزبان    کینجاتش زچه وگوشه ی زندان آمد چون نیاید زازل تابه ابد همتایش         همسرش شیر خدا حامی قر آن امد زین دودریای فضیلت که بهم شد واصل   خارخ از ایندو نکو لولوء و مرجان آمد نه همین ام ابیها نبی اش خوانده زحق     ام فضل ،ام کتاب ، ام امامان آمد  شب مولود مهین دخت نبی فاطمه شد  عرش پرنور شد وفرش چراغان آمد تاکه تبریگ بگوید بجهان شیعه        {کربلایی} زسوی نوحه سرایان آمد  اثر طبع شاد روان نادعلی کربلایی-پدر سه شهید -به نقل ازارمغان کربلا کتاب سوم -ص۶۳-۶۴--انتشارات خزر -بوذرجمهری سابق (۱۵ خرداد)- ----البشارت که عیان مهر فروزان آمد        ظاهر از پرده ی عصمت رخ جانان آمد سر زد ازبرج نبوت مه رخشنده ی دین    روشن از نور رخش عالم امکان آمد دختر ختم رسل هادی کل ،شاه سبل    از پسرده عیان چون مه کنعان آمد دسته دسته ملک از عالم بالا بزمین         بهر دیدار رخش خرم وخندان آمد عزت وفضل وشرافت بنگر زامر خدا     سوی زهرا زجنان حوری وغلمان آمد ساره وآسیه ومریم وکلثوم زبهشت    از پی خدمت آن زهره ی تابان آمد آنچنان نور رخ دخت نبی جلوه نمود       که قصور همه ی مکه نمایان آمد نه همین مکه منور شده از طلعت او      زسما ـابسمک یکسره رخشان آمد شده از مکه همان نور نمایان که بطور     سالهادر طلبش موسی عمران آمد بهر این نور که در صلب خلیل الله بود       نارنمرود به یک لحظهگلستان آمد گر نبردی بزبان نوح نبی نامش را        کی نجات از یم وگرداب وزطوفان آمد یوسف مصر گراین نام نخواندی بزبان    کینجاتش زچه وگوشه ی زندان آمد چون نیاید زازل تابه ابد همتایش         همسرش شیر خدا حامی قر آن امد زین دودریای فضیلت که بهم شد واصل   خارخ از ایندو نکو لولوء و مرجان آمد نه همین ام ابیها نبی اش خوانده زحق     ام فضل ،ام کتاب ، ام امامان آمد  شب مولود مهین دخت نبی فاطمه شد  عرش پرنور شد وفرش چراغان آمد تاکه تبریگ بگوید بجهان شیعه        {کربلایی} زسوی نوحه سرایان آمد  اثر طبع شاد روان نادعلی کربلایی-پدر سه شهید -به نقل ازارمغان کربلا کتاب سوم -ص۶۳-۶۴--انتشارات خزر -بوذرجمهری

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

عزای رسول الله (ص)                      یارسول الله داغت بر عزیزان زود بود              یا نبی الله دوری از تو این سان زود بود  یاامین الله یا خیرالورا ، بدرالدجا                سوز هجران تو بر زهرای نالان زود بود با غروب نور رویت شام ماتم شد پدید         آخر ای صبح امید این شام هجران زود بود ای امید دردمندان حامی مستضعفان              در کف اهریمنان نقش سلیمان زود بود  بی تو اندر سینه ی حیدر نفس تنگ است تنگ           سد راه آه بر این قلب سوزان زود بود ای عزیز جان آل الله ویار بی کسان              مرگ جانسوز توبر این جمع سوزان زود بود روح والای تو از این تنگنای زندگی               چونفرشته پر ن بر سوی رضوان زود بود رهبرابا رفتنت اسلام وامت شد پدید               این چنین تنها وتنها دین وقر آن زود بود روز مظلومی زهرا وعلی ودوستان               گاه محزونی طفلان پرشان زود بود اشک زینب همچوشبنم می چکد بر روی گل              عندلیبا ترک این زیبا گلستان زود بود بی قرارانت حسین ومجتبی پروانه سان            سوختن در پایت ای شمع فروزان زود بود یاحبیب الله یا احمد نبی الهاشمی               (کربلایی) در عزایت اشک ریزان زود بود ---به نقل از شکوفه های غم -جلد اول ص 22 -نادعلی کربلایی -انتشارات خزر -تهران --- ----------سه عزا وغم -------------------- زهرای اطهر دختر ختم رسولان               دارد عزا امشب سه جا بهر عزیزان فاطمه کرده گیسو پریشان                 گه مدینه رود گه خراسان ای شیعیان اسلام وقر آن بی معین شد                 قتل امام وقتل ختم المرسلین شد فاطمه کرده گیسو پریشان                گه مدینه رود  گه خراسان ارض وسما در لرزه شد از جور عدوان                جسم امام دومین شد تیر باران فاطمه کرده گیسو پریشان                   گه مدینه رود گه خراسان        شد رحلت پیغمبر ووقت عزا شد                    پاره جگر از زهر امام مجتبی شد  فاطمه کرده گیسو پریشان                 گه مدینه رود گه خراسان حجت هشمتمین درراه دین وقر آن                  کشته شد از جفا وظلم وجورعدوان فاطمه کرده گیسو پریشان         گه مدینه رود گه خراسان ----شکوفه های غم -جلد اول -ص 24 نادعلی کربلایی -انتشاراتخزر -تهران ---------   مرگ پدر-زبانحال فاطمه در سوگ رسول الله    ---- هجران وغم مرگ پدر کرده پریشم                تیره شده چون شام سیه ، روز به پیشم باران محن را بسرم ابر بلا ریخت                     از گردش ایام نگرحال پریشم مجروح شد از داغ پدر قلب من زار               از امت او غم برسد بر دل ریشم  چون خار مغیلان بزند خصم به من نیش              همواره درافغان ، من از آن سوزش نیشم  از بس که بدیدم به جهان محنت وآزار             من سیر ازاین عمر گران مایه ی خویشم  غیر از غم دوری عزیزان به دلم نیست               ورنه نبودهیچ غمی از کم وبیشم  مردم همه از گریه ی من خسته ومن نیز          رنجیده زبیگانه وغمدیده زخویشم (آهی) گنهم نیست بجز اخذ حق خویش              من کشته ی آئینم وقربانی کیشم ---نقل از دیوان آهی -جلد دوم -ص 122 -علی آهی-انتشارات خزر -تهران---- دارد سه جا امشب عزا بهر عزیزان + در شهادت رسول الله (ص)-امام مجتبی (ع) - امام رضا (ع)

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

مژده که میلاد شه خاتم است عید سعید نبی اکرم است مژده که مسروری عالم رسید خرمی عالم وآدم رسید هادی کل ُ سید خاتم رسید منجی عالم شه اکرم رسید خرم از او خاطره ی عالم است عید سعید نبی اکرم است---- مزده که بی پرده رخ یار شد جلوه ی محبوب پدیدارشد کعبه از او مطلع انوار شد دشت ودمن تحت الانهار شد عالم ایجاد از او خرم است عید سعید نبی اکرم است---- مزده که شد نور خدا آشکار یافت تولد شه ملک وقار احمد محمود شه تاجدار آنکه به ایجاد بود شهریار اهل ولا خرمی عالم است مژده که میلاد شه خاتم است عید سعید نبی اکرم است مزده که مسروری عالم رسید خرمی عالم وآدم رسید هادی کل ُ سید خاتم رسید منجی عالم شه اکرم رسید خرم از او خاطره ی عالم است عید سعید نبی اکرم است---- مژده که بی پرده رخ یار شد جلوه ی محبوب پدیدارشد کعبه از او مطلع انوار شد دشت ودمن تحت الانهار شد عالم ایجاد از او خرم است عید سعید نبی اکرم است---- مزده که شد نور خدا آشکار یافت تولد شه ملک وقار احمد محمود شه تاجدار آنکه به ایجاد بود شهریار اهل ولا خرمی عالم است عید سعید نبی اکرم است --- مژده که پیر فلک آمد جوان گشت منور همه ومکان از رخ دلجوی شه انس وجان فخر بشر خاتم پیغمبران آنکه از او فخر بنی آدم است عید سعید نبی اکرم است جاد اول دیوان آذر خراسانی (حاج سید غلامرضا آذر حقیقی-چاپ افست اسلامیه -مشهد-چاپ چهارم -1348 شمسی ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ده مژده که ختم انبیا ظاهر شد انوار تجلی خدا ظاهر شد فرمان محمدا رسول الهی بهرش زکریم ذوالعطا ظاهر شد --ص28 -ارمغان کربلا -نادعلی کربلایی-انتشارات خزر-تهران----------- -----------------------------(خورشیدسعادت)------- --------------------- البشارت که بما صبح سعادت آمد مفخر ومکان باعث خلقت آمد روشن از نور جمالش همه ی عالم شد عقل کل ختم رسل مظهر رجمت آمد نبی مکی امی زپس پرده ی غیب از پی راهنمایی وهدایت آمد کلبه ی بنت وهب طعنه بعالم زد وگفت که به آ غوش من آن شمس سعادت آمد طاق کسری عجم طاقت دیدار نداشت جاری از رود سماوی ،ید عصمت آمد لات واصنام بخاک از سر خجلت افتاد سرنگون تخت شهان زان ید قدرت آمد دسته دسته ملکاز عالم بالا به زمین شادمان ف تلبیه گو بهرزیارت آمد رانده ابلیس شد از عالم بالا گفتا این چه شودیست مگر روز قیامت آمد گفت جبریل جوابش که زسر حد کمال شافع م وفرمانده ی امت آمد باد ، گو مژده رساند بسلیمان جهان که شه عرش مکان ،حامل رفعت آمد یوسف مصر دگر حسن فروشی نکند چون که بیند بجهان کان ملاحت آمد دگر از حاتم طایی نتوان گفت سخن زانکه بهر کرم و لطف وسخاوت آمد زکمالش ،زجمالش ،زمقامش زخدا احسن الله وتبارک بشهادت آمد حامل حکم خدا فخریه بنماید چون خادم درگه آن شمس ولایت آمد مدح اوزینت قرآن الهی باشد فرق او مفتخر تاج نبوت آمد آیه آیه همه ی معنی قرآن کریم شاهد خوبی این منجی امت آمد هم به انجیل وزبور وصحف وتوراتش مدح وتوصیف محمد زدرایت آمد تهنیت باد به افراد مسلمان جهان نقطه ی مرکزی روز شفاعت آمد (کربلایی) زگدایی در خانه ی او شکر لله که دلت کنج محبت آمد--- ----به نقل از ارمغان کربلا(کتاب سوم) نادعلی کربلایی-انتشارات خزر -تهران-محمدحسن اسایش محرم ماه خون ماه حسین است 12345 ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران---- --- - سرسلسله ي مردم آزاد حسين است آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراسته ي رضا معصومي -نشريه ماه نوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص 202:-- تاابد جلوه گه حق وحقيقت سر توست معني مکتب تفويض علي اکبر توست اي حسيني که تويي مظهر آيات خداي اين صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگي عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علي اصغر توست اي که در کرببلا بيکس وياور گشتي چشم بگشا وببين خلق جهان ياور توست خواهر غمزده ات ديد سرت بر ني وگفت: آنکه بايد به اسيري برود خواهر توست (بابي انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست اي حسيني که بهر کوي عزاي تو بپاست عاشقان رانظري دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپاي تورا ---- مهر تو مرا رکن نماز است حسين جان عشق تو مرا کعبه ي راز است حسين جان روزي که شود بسته برويم در اميد بابکرم لطف توبازاست حسين جان يک ذره غبار حرمت اي حرم دين در رتبه به از ملک حجازاست حسين جان هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسين جان در کرببلا زان همه گلهاي نکويت اصغر گل نشکفته ي ناز است حسين جان ازداغ تودر گوشه ي ويرانه رقيه شمعيست که در سوز وگدازاست حسين جا گر قلب من از سينه بر آرند ببينند باذکر تو در راز ونياز است حسين جان مي خواستم از وصف وجلال تو بگويم دل گفت که اينقصه درازاست حسين جان -اي خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر اياز است حسين جان در روز جزا کرببلايي زشفاعت بر سوي تو اش دست نياز است حسين جان -به نقل ز شکوفه هاي غم اثر طبع ناد علي کربلايي-صص169-170 نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه---- ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دم بدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران---اسایش ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران---- --- - سرسلسله ي مردم آزاد حسين است آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراستهرضامعصومنشريماهنوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)----------ق

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

دوبیتی هاکه در محل به آن چهار (چار) بیتی گفته می شود وانواع عاشقانه ودررابطه با موضوعات وابسته بکار یا زندگی انسانها دارد ودر محلهای مختلف از جمله در پشت کار قالی بافی ویا در شب نشینی ها ویا درروزهای دروی گندم ویا در هنگام آبیاری ویا علف چینی خوانده می شوند وگاهگاه از زبان عاشق ومعشوق خوانده می شوند ونیز فراقی ها که باز اززبان عاشق ومعشوق ویا مادر وفرزند ویا برادر وخواهر دور از یک دیگر خوانده می شوند واکثرااز فراق وجدایی ویا دوری از وطن وغربت سخن می گویند ودر شب نشینی ها ویا شبهای عروسی ودامادی ویا در هنگام کار خرمن کوبی ویا کار قالی بافی ویا کاردرمزرعه خوانده می شوند واکثر اوقات دو نفر در جواب یک دیگر می خوانند بسیار گسترده وفراوانند وکسی نمی تواند همه ی آنهارا بیاد داشته ویا شمارش کند ومن تا جایی که در خاطر دارم ویا به آن دسترسی داشته ام گزیده ای از آنهارا درذیل برای برنامه فرهنگ مردم به نگارش می آورم ناگفته نماند که در بیرجند وکوچ به مجالس شب نشینی (آتشانی یا اءتشونی- به فتح همزه اول وس همزه دوم ) گفته می شود واما دوبیتی ها وفراقی های روستای کوچ: 1-خداوندا خداوند جهانی خداوند زمین وآسمانی خداوندا تو پیران بیامرز جوانان را بکام دل رسانی 2-خدایا دل دونیمه دل دو نیمه فراق راه دور هیچ کس نبینه(نبیند) فراق راه دوری که مو (من) دیدم مسلمان نشنوه ( نشنود) کافر نبیه (نبیند ) 3-محمد را جمال پاک صلوات بر آن خورشید نه افلاک صلوات امیرالمومنین ، اولاد اورا بلند وبی حد وبی باک صلوات 4-علی ر(را) دیدم علی ردر خواب دیدم علی ر(را) در مسجد ومحراب دیدم علی را کی شناسد هر منافق علی ر(را)در رخت عالم تاب دیدم 5-خدا کرده که مو (من) دور از تو باشم بغم باریکتر از موی تو باشم (به ضم ش) خدا داده به تو حسن وجمالی که مو (من) در حسرت روی تو باشم 6-ستاره سرزد و بیدار بودم بپای رخنه ی دیوار بودم ستاره ی صبح صادق که اثر کرد هنوز در انتظار یار بودم (به ضم دال تلظ کنند) 7-هوا گرم است وسر سایه میآیه صدای کل کل پایه می آیه (می آید) صدای کل کل پایه نه چندان صدای کفش جانانه می آیه 8- دو تا یار دارم ویک نیمه ی دل میان هر دو دو افتاده مشکل خداوندا تو این دل را دو تا کن به هریک می دهم یک نیمه ی دل 9-شب مهتاب ومهتاب دش من مو (من) دو زلف یار طوق کردن مو خداوندا تو تاریکی بپا کن که تاریکی رفیق وهمدم مو (من) 10-درو را با سر دشت می کنم مو (من) تورا می بینم وغش می کنم مو (من) همون(همان) خاکی که از کفشات بریزه همون را سرمه ی چشم می کنم مو 11-صدا کردی بقربان صدایت ببرم چادری تا ساق پایت ببرم چادری کوتاه نباشه (نباشد ) که نامحرم نبینه دست وپایت 12-هوا گرم است وگرمی می کنه دل هوای حوض سنگی می کنه دل هوای حوض سنگی را نه چندان هوای سر بلندی می کنه دل 13-رمه در کال ومو پایین کالم رمه چرخ میزنه مو بی خیالم خدایا گرگ گرسنه زود بمیره که هر شو می بره مال حلالم 14-الا بابا که خود کردی کلانم بدست خود زدی آتش بجانم زبان زرگری گفتی بله کن بله کردم که خشک می شد زبانم (گویند این دو بیتی را هنگام رفتن دختر به خانه شوهر عروس در هنگام خداحافظی با پدرش می خواند ) 15-مو مرغی بدم میون مرغان شما سنگ بزدی(بزدید) پریدم از بام شما سنگی بزدی (بزدید) بال موره (منرا) بشکستی ( بشکستید) مواهل بدم به گفت وفرمان شما ( گویند این دو بیتی را دختر هنگام خداحافظی ورفتن به خانه شوهر می خواند وگله ودرد دل خودرا با پدر ومادر بیان می کند ) 16-چنو ( چنان ) ناله مکن که جان ندارم توانای ناله ی سوزان ندارم چنو( چنان ) باران غم باریده بردل که مو درد تورا درمان ندارم 17- بیا تا ما وتو همراز باشیم چو کفتر بر گلوی چاه باشیم اگر کفتر نناله ما بنالیم زحال یک دیگر آگاه باشیم -سیه طالع زمادرزاده بودم به غم های جهان افتاده بودم در آن روزی که طالع می نوشتند یقین مو از قلم افتاده بودم 19-برخیز ته(تا) برم(بریم = برویم) ازاین ولایت من وتو تو دست مرا بگیر ومو دامن تو جایی برویم که هردو بیمار شویم تو از غم بیکسی ومو از غم تو 20-سرت بردار تا مو رویت بینم کمند طاق ابرویت ببینم کمند طاق ابرو گرد گرفته بده دسمال ته مو گردش بگیرم 21-زدست راه غربت داد وبیداد زدست راه غربت ناله ی زار نمی دونم کدام خانه خرابی کلید راه غربت را به مو(من)داد 22- راه غربت مرا بجان آورده گوشتای موره(مرا ) به استخوان آورده بهره نخوره زخانمان وفرزند هرکس که جدایی به میان آورده 23-آشنایی می توان کرد وجدایی مشکل است شربت روز جدایی مثل زهر قاتل است حاصل عمرم تو بودی ای عزیز مهربون چون تو رفتی ازبرمو(من) عمر مو (من) بی حاصل است 24-چرا سر گشتگی بنیاد کردید مرا با ناله و فریاد کردید مگر مهر علی دردل نداشتید که ایام گذشته ر(را) یاد کردید ( بجای کردیدلفظ( کردی) به فتح کاف وس ر وفتح دال وس یاو تلفظ کنند که صیغه جمع واحترام آمیز است ). 25-دلی دارم ، دلی دارم پر از غم نه یک جو می کنم غم از دلم کم نه دستم می رسد که گل بچینم نه آن سرو بلند سر می کند خم 26- گل سرخم گل سرخ الاله بدنبالت کشم صد آه وناله اگر یک شب بیایی ور سرایم خودم ساقی شوم ، چشمم پیاله 27-خودم مرواریم، در می شناسم میون خارها ، گل می شناسم خودم سوداگر کل هراتم (جهانم) زن مقبول به چادر می شناسم 28-بیابون گشته راه این ول من غمانت کارکرده ور دل مو (من) دعایی می کنم باران نباره که سرما خورده ای برگ گل مو (من) 29-دلم خواهه نشینه روبرویت بدست خود زنم شانه به مویت خدا تخت سلیمانی به من داد همون روزی که کردم گفتگویت (گفتگوکردن = خواسگاری کردن ) 30-نوشتم بر درو دیوار باغت که روز عید می آیم سراغت برایت کفش وانگشتر میارم اگر راضی بشه نه نه ی چاقت (= منظور مامان چاق هست ) 31-نگار مو نشسته پای دیوار نمی دانه غلاج درد بیمار علاج درد بیمار یک طبیبی است علاج درد عاشق دیدن یار 32-بیا مرغ سفید سینه چاکم اگر امشو (امشب) نیایی مو (من) هلاکم اگر امشو (امشب ) نیایی تا خروس خوان خروس خوان دگر مو (من) زیر خاکم 33-هلا دختر دو چشم زاغ داری سبد در دست ومیل باغ داری سبد دردست ، میل باغ ما کن سرم را بشکن ودردم دوا کن 34-کسی که عاشقه مست وملنگه در خلوت خونه مثل پلنگه خموشی که نمی تون خورد نان در امر عاشقی خیلی زرنگه 35-کسی که عاشق است ازجان نترسد زبند وکنده وزندان نترسد دل عاشق مثال گرگ گشنه که گرگ از هی هی چوپان نترسد 36- اگر یار منی یک جو نخور غم بده دستت بدستم ، خاطرت جمع نیم نامردکه بد قولی نمایم به قرآنی که می خوانم دمادم - 37-چنان مهرت به قلب مو اثر کرد مرا از عالم هستی بدر کرد نگار مو نشسته بر لب جو عجب دستمال مشکینی بسر کرد 38- نگین انگشتری دارم بنامت میان هر دو لب گیرم سراغت اگر پنج بوس دهی امروز بعاشق دعای جالبی خم کرد (خواهم کرد ) بجانت 39-سه ماه بعد عید سال نو شد به خوش بختی که ایام درو شد پسر در پشت زین وسایه ی چتر بمیرم بر کسی که بر مو، دتو شد (= تبکرد ) 40-دوتا لیمو فرستاده ول مو (گل مو) برای صبر و آرام دل مو چقدر صبر وچه بس زحمت کشیدم ول بالا بلند عاقل مو 41-دلم تنگ است برای دیدن تو برای چشمان وآن خندیدن تو دلم تنگ است برای شبهای مهتاب بروی تخت خواب ، خوابیدن تو 42-یتوی خانه ی بیرجند اسیرم هوای جای پات کرده مریضم کسی نیسته که پرسد حال زارم غریب وبیکسم ، هیچ کس ندارم 43-اگر خشخاش گرده استخوانم همان قولی که دادم با زبانم اگر صد سال دیگر زنده باشم تو باشی دلبر شیرین زبانم 44-رضا هستم که مو سیخ پخل شم (شوم) بتوی مشت ابرو برکمند شم چنان مهرت فتاده در دل مو که مو از لیلی و مجنون بتر شم 45-نسایو سرمه در چشم چپ تو طلا می پاشد از کنج لب تو طلا می پاشد خروار به خروار به مثقال می فروشد مادر تو --- پخل در بیت اول شماره 44 : ساقه گندم راگویند که درساخت پالان الاغ از آناستفاده می شود --- 46-به پشت بام درخت بید دارم به درگاه خدا امید دارم به درگاه خدا امید تا کی ؟ ترا بر دیگری کی دید دارم ؟ 47-کسی چون من غریب در این وطن نیست گرفتار غم ودردو محن نیست نه تنها، در غریبی در امانم کسی چون با خبر ازدرد من نیست 48-غریب افتاده ام در این ولایت به هرکس می رسم داد وشکایت نه رو دارم دراین قلعه بمانم نه رودارم ، روم سوی ولایت 49-سر کوی بلند تا کی نشینم که لاله سر زند مو گل بچینم گل سرخ وسفید بر هم تنیده پریشانم کدام گل را بچینم 50-زدست دیده ودل هردو فریاد که هرچه دیده بیند ، دل کند یاد بسازم خنجری نیشش زپولاد زنم بر دیده تا دل گردد آزاد 51-دو چشمانت خوراکم بر انداخت غمانت رخنه در عمر من انداخت نمی دانم کدام خانه خرابی ظهور عاشقی در عالم انداخت 52-به چشمات سرمه ی تر می کشی گل ! بقلب مو تو خنجر می کشی گل بگشتم ملک ایران را سراسر ببینم از کجا سر می کشی گل 53-بده پنج بوس که از بوم پایین آیم بدنبالت به شهر قاین آیم دوازده منزله تا شهر قاین دوازده منزل ویک منزل آیم 54-صدا کردی به قربان صدایت چه می خواهی بیارم از برایت منم در عالم ویک قطره ی خون همان خونم حنای دست وپایت 55-الا دختر دو چشم لاله داری طناب در گردن گوساله داری طناب از گردن گوساله بر دار چه منت بر من بیچاره داری 56-بگو وا دلبر گردن بلورم خصو صا ترکه ی شاخ کهورم نباشه هیچ لباسی قابل تو بگیر از من بپوش یل سمورم 57-دماغت چون قلم هموار وباریک رخت مشعل در این شبهای تاریک دو زلفت هم چو شاخ قوچ جنگی که دارد جنگ با هر ترک وتاجیک 58-غریب وبی کس وبی خانمانم که دور از دلبر شیرین زبانم غریبی آنقدر سختم نبوده زدوری رخت مو غرق خونم 59-بلندای دلم سرو و سمن نیست قشنگی دلم گل در چمن نیست خبر آومد که مو آتش گرفتم چمن می سوزد ودل با جبر نیست 60-سرت بالا کن وبنگر خدارا مبادا بشکنی عهد ووفا را مبادا با رفیقان یار گردی که بر هم میزند سودای مارا 51-دو چشمانت خوراکم بر انداخت غمانت رخنه در عمر من انداخت نمی دانم کدام خانه خرابی ظهور عاشقی در عالم انداخت 52-به چشمات سرمه ی تر می کشی گل ! بقلب مو تو خنجر می کشی گل بگشتم ملک ایران را سراسر ببینم از کجا سر می کشی گل 53-بده پنج بوس که از بوم پایین آیم بدنبالت به شهر قاین آیم دوازده منزله تا شهر قاین دوازده منزل ویک منزل آیم 54-صدا کردی به قربان صدایت چه می خواهی بیارم از برایت منم در عالم ویک قطره ی خون همان خونم حنای دست وپایت 55-الا دختر دو چشم لاله داری طناب در گردن گوساله داری طناب از گردن گوساله بر دار چه منت بر من بیچاره داری 56-بگو وا دلبر گردن بلورم خصو صا ترکه ی شاخ کهورم نباشه هیچ لباسی قابل تو بگیر از من بپوش یل سمورم 57-دماغت چون قلم هموار وباریک رخت مشعل در این شبهای تاریک دو زلفت هم چو شاخ قوچ جنگی که دارد جنگ با هر ترک وتاجیک 58-غریب وبی کس وبی خانمانم که دور از دلبر شیرین زبانم غریبی آنقدر سختم نبوده زدوری رخت مو غرق خونم 59-بلندای دلم سرو و سمن نیست قشنگی دلم گل در چمن نیست خبر آومد که مو آتش گرفتم چمن می سوزد ودل با جبر نیست 60-سرت بالا کن وبنگر خدارا مبادا بشکنی عهد ووفا را مبادا با رفیقان یار گردی که بر هم میزند سودای مارا 61- تو کردی گیوه ی نازک بپایت به هرجا می روی جانم فدایت به هر جا می روی باید بدانی سیه سیه چشمی نشسته در هوایت 62-بیا دلبر بده دستت بدستم اگر ترکت کنم قران وخصمم اگر ترکن کنم یاری بگیرم شوم کور وبگیری هر دو دستم 63-اگر پیرم به جاهل ناز دارم بگرد غنچه گل پرواز دارم اگر صد سال از عمرم گذشته هنوزم ور جوانان ناز دارم 64-بلند بالا ندیدم کامی از تو کشیدم سال وماه بد نامی از تو کشیدم سال وماه ، پایت نشستم ندیدم بیوفا ، پیغامی از تو 65- قد سروت الهی خم نگردد دل شادت دچار غم نگردد چنان در پیش چشمانم عزیزی که سایه ت از سر من کم نگردد 66-سرم گردرد گیره وا که گویم رخم گر زرد گرده وا که گویم ؟ دوای درد سر زانوی یار است مو که یاری ندارم وا که گویم 67-به بیرجند خرابه خونه ی مو بگو با دلبر جانونه ی مو ز عشق او پریشان روزگارم پریده خواب خوش از دیده ی مو 68-بیا جانا که جانم را تو داری کلید خانمانم را تو داری تمام جان من گشته فدایت بیا جانا که درمانم تو داری 69-دلم میخواد که دلسوزم تو باشی چراغ وشمع وپی سوزم تو باشی دلم میخواد که در شبهای مهتاب همان ماه دل افروزم تو باشی 70-دلم درد ودلم درد ودلم درد برویم واکنید باغ گل زرد برویم واکنید هرگز مبندید غریب وبی کسم رنگم شده زرد 71-اگر تو گوهری مو کهربایم اگر تو نقره ای مو از طلایم اگر تو بچه ای ، شرمت میایه بجایی وعده کن تا مو بیایم 72-به چشمم انتظار است وا گل من دو دستم زیر بار است وا گل من بیا تاسیر دیدارت ببینم که دنیا بی قرار است وا گل من 73- سه پنج روزه که بوی گل نیومد صدای چه چه بلبل نیومد برید از باغبان گل بپرسید چرا بلبل به سیر گل نیومد ((درابیات فوق علاوه بر حفظیات سینه خویش ، از دفتر یادداشتی که در سال 1367 شمسی توسط دانش آموز دوم فرهنگ وادب دبیرستان رجایی بیرجند بنام هوشنگ قربانی در اختیارم گذاشته است استفاده کرده ام البته بعد از 30 سال )) اسایش - ادامه دارد----- اشعار ودو بیتی های زیر از دفتر دانش اموز خزاغی نژاد دانش آموز سوم فرهنگ وادب دبیرستان زینب بیرجنددر سال 1368 شمسی بهره مند شدهام : 74-بباغ رفتی خبر دارم نکردی به گل چیدن چرا یادم نکردی ؟ میان دوست ودشمن خواب بودم چرا از خواب بیدارم نکردی ؟ 75-بدسمالت شمارم نقره هارا بدل مو دوست می دارم شمارا الهی خانه ی دشمن بسوزه که بر هم می زند سودای مارا 76- بقربونت شوم ای کوگ(کبک ) خالدار مرا کی می بری ور سوی بازار مرا جایی ببر که سایه باشه درخت زنجفیل تازه باشه 77-الا دختر فدای رنگ وبوبت فدای غبغب زیر گلویت برو عشق مرا ت گو که فردا شو میایم گفتگویت 78-غریبی رفتم واز تو گذشتم دو چشمم اشک می بارد وبستم دلی که صبح وشام یاد تو میکرد خدا صبری بدل داد ونشستم 79-درختی که خشک شه شاداب نمی شه گلی که باز شد غنچه نمی شه کسی که با کسی دل داده باشه به یک سال ودو سال دل کن نمی شه 80-گلم می رفت دلم باور نمی کرد گلم مینشست ،برویم حنده می کرد دو دست بر سر زنم خنجر به سینه دو چشمم از فراقش گریه میکرد 81-خداوندا مرا کن موی دلبر زغم حلقه زنم بر روی دلبر خداوندا مرا آیینه گردان که صبح وشام ببینم خوی دلبر 82-چه می بود گرسرم پای تو می بود تنم قلیچه وجای تو می بود صبا که حاجی ها از حج بیایند زیارتگاه من روی ماه تو می بود 83-نگارا با خبر باش که می ایم بروی بالشت پر باش که می ایم برو بالشت پر، نالین مخمل زگلها تازه تر باش که می آیم 84-گلی میخوام که از عناب باشه میان دختران او طاق باشه میان دخترای گل عالم قدم بگاره ، خوش رفتار باشه 85-دلی دارم که با غم سازگاره مرا با شادی مردم چکاره دلی دارم پر از بیت وپر از غم که هر بیتی زیک ملک ودیاره 86-دل تنگم ودلگشای مو در سفره بیچاره و ناتوان وجون در خطره آن کس که دوای درد مو می باشه در غربت ودر شهر ودیار دگره 87-چنو که می روی این سو نگاه کن مو رنگ زرد تو ام دردم دوا کن مو رنگ زرد تو ورنجیده دل دل رنجیده را از خود رضا کن 88- الادختر که موهای تو بوره به حمام می روی راه تو دوره به حمام می روی زودتر بیایی که آتش در دلم مثل تنوره 89-بیا جانا بناکن مهربانی دوباره نیست ایام جوانی جوانی نو بهار ی بود وبگذشت بسی پیران کنند یاد جوانی 90-فلک داد وفلک داد وفلک داد فلک از کوچکی غم را به من داد فلک نگذاشت که مو بی غم نشینم کلید راه غربت را به من داد 91-دلم تنگه چطو رات ها نشینم به پای بوته ی نعنا ء نشینم بپای بوته ی نعنای خوش بو غریبم وتک و تنها نشینم 92-سر کوه بلند تا کی نشینم که لاله سر زند مو گل بچینم گل سرخ وسفید بر هم تنیده نمی دانم کدام گل را بچینم 93-قلم را سر کنید از استخوانم مرکب گیری از رگهای جانم مرکب گیری ونامه نویسی برای دلبر نامهربانم 94-دو تا بودیم دو تا تیر مار جفتی نمی دانم میان ما چه افتید نمی دانم کدام کافر دعاکرد سر وکارم به ملک مردم افتید 95- ستاره اسمان نقش زمینه براتدر غم مخور دنیا همینه غم دنیا وروز وا پسین را مخور جانم که دنیا این چنینه 96-سه روزه رفته ای سی روزه حالا زمستان رفته ای نوروزه حالا تو خود گفتی سر هفته میایم شماره کن ببین چند روزه حالا 97-از این جا تا به بیرجند خیلی راهه همه کوه وکمر سنگ وسخاله که کوهها نشکنم ، سنگها بچینم که یارم در غریبی چشم براهه 98-سه تا خواهر بودیم درطاق ایئان که روز در خانه وشب در بیابان زدند تیری ومارا تاق کردند دل ما خواهران را داغ کردند 99-دو گل بودیم مقام ما چمن بود دو تن بودیم نفس در یک بدن بود ازآن روزی که ما کردیم جدایی خوراک هر دو مان خون جگر بود 100-سر راهت نشینم خسته خسته گل ریحان بچینم دسته دسته گل ریحان که بویت را نداره بچینم از لبانت مغز پسته 101-نویسم نامه ای از برگ انگور شدی سر باز ورفتی از وطن دور بحق ماه وخورشید وستاره تو رفتی از غمت ، چشمم شده کور 102-بسوی من ایی که یار وفادار منم هر چه داری به من آری که خریدار منم گر تو شاهی ودلت عزم تماشا دارد بر من ای که هم گل وگار منم 103-پدر خوبه ومادر نازنینه برادر میوه روی زمینه اگر گردی همه عالم سراسر نبینی میوه ای مثل برادر 104-اگر یار منی با کس مگو یار اگر گویی زبان تو کند مار اگر گویی دو چشمت کور گردد شوی کور ونشینی پای دیوار 105-الا دختر نمیشناسی خدارا چرا گم کرده ای روی وفا را سگی را بسته ای دالان خونه نمی شناسه غریب وآشنا را 106-از اینجا تا به بیرجند چند گداره گدار اولین نقش ونگاره گدار دومین مخمل بپوشم گدار سومی دیدار یاره 107-الا دختر دو چشم زاغ داری سبد در دست ومیل باغ داری سبد دردست ومیل باغ ما کن سرم را بشکن ودردم دوا کن 108-لب بوم امدی چادر سر انداز مرا طوق طلا کن گردن انداز اگر طوق طلا قربی نداره مرا فیروزه کن کنج لب انداز 109-سه پمج روزه که رنگ مو شده زرد نه سر دارم نه سامان ونه لنگر نه سر دارم که در مجلس نشینم نه پا دارم روم پابوس دلبر 110-گل خودرا بدیدم دسته دسته میون سنگ مر مر ریشه بسته الهی بشنکنه آن سنگ مرمر نگار نازنین تنها نشسته 111-اگر تر کت کنم می میرم از غم جدایی گر کنیم می پاشیم از هم دل مو گوره ی آتشگرونه اگر شعله کشد می سوزه عالم 112-خداوندا غریب کازرونم گرفتا ر دل شیرین زبونم همه می گن(می گویند ) برترک دلت کن خداوندا نمی گرده زبونم 113-سر من سینه از من ، خنجر از تو لب خشکیده از من ، کوثر از تو اگر خواهی که خویشانت نفهمند اشاره از من وفهمیدن از تو 114-عزیزی در سفر دارم خدایا عجب عشقی بسر دارم خدایا همه گویند عزیز تو میایه به دل شوق دگر دارم خدایا 115-مسلمانان دلم انگور مایه(می خواهد) دو چشمانم زن مقبول مایه هنوز دستم بدستش نارسیده بجایی امدم که پول مایه 116- مو گل بودم ز عشقت خار گشتم طلا بودم چو زهر مار گشتم گلی بودم میان تازه گلها ز عشقت بی پر وبی بال گشتم 117-ستاره اسمان هیکل کنم مو سلا م بر دین پیغمبر کنم مو به دندانی که می خواند پیمبر سلام بر روی پیغمبر کنم مو 1-ستاره اسمان نقش زمینه برادر غم مخور دنیا همینه برادر غم مخور دنیای فانی که نقش اول وآخر همینه 119- عی را دیدم علی ر در خواب دیدم علی در مسجد ومحراب دیدم علی دیدم سوار اسب دلدل چو قنبر در رکابش می دویدم 120-ستاره سرزد وبیدار بودم بپای رخنه ی دیوار بودم ستاره ی صبح صادق که اثر کرد هنوز در اتظار یار بودم 121-اگر یار مرا دیدی به بیشه بگو مندیل ی بپوشه اگر مندیل بپوشه خوب بپوشه اگر نه گنده می پوشه نپوشه 22 122-اگر یا مرا دیدی به خلوت بو ای بیوفا ای بی مروت اگر یا مرا دیدی بجایی رسانی از زبان من دعایی 123-گل سرخ وسفیدم بارک الله بنفشه برگ بیدم بارک الله میان دختران دل بر تو بستم نکردی ناامیدم بارک الله 124-عزیزم می دوید مو می دویدم عزیم می نشست مو می رسیدم دو تا خال سیاه کنج لبش بود اگر او می فروخت مو می خریدم 125-سیه چشمی بمثل چوب غوزه رخ یارم بمثل ماه روزه هر آن کس که مرا از یار جداکرد بمثل روغن مندو (منداب) بسوزه 126-سر دستمال دلبر ریشه ریشه سرم از کار دلبر وا نمی شه ولی پنجاه تومن دادم خریدم هنوزم مادرش راضی نمی شه (نمی شود ) 127-دو تا نار ودو تا سیب و دو تا به شماره کن بدست دلبرم ده اگر دلبر در آن خانه نباشه شماره کن بدست مادرش ده 128-اگر دینی اگر فرزند دینی اگر فرزند زین العابدینی اگر ملک خدارا بر تو بخشند در آخر مالک یک گز زمینی 129-نمی دانم که عریانم که کرده خودم قصاب وبریانم که کرده الا قصاب ببر تو استخوانم ببین غم با لب وجانم چه کرده 130-صفا هان را صفاهان می توان گفت مشهدرا جای شاهان می توان گفت به مشهد گنبد آقا نباشه مشهد را کافرستان می توان گفت 131-نمی خوانم که خونم می زند جوش نمی خوانم که همسایه کنه گوش نمی خوانم که گویند دایه داره طمع بر داره 132-نگار نازنین از من چه دیدی چنین مهر ومروت را بریدی مو که حرف بدی با تو نگفتم چنین یک بارگی از مو رمیدی 133-چنو که می روی من غصه دارم که چند رازی به تو نا گفته دارم چنو که می روی سوی ولایت بسی درد دل نا گفته دارم 134-چرا غم می خوری از بهر مردن مگر آنها که غم خوردند نمردند برو بر کنج قبرستان گذر کن ببین از مال دنیایی چه بردند 135-مخور غصه که رنگت سایه می شه گل خوشبوی تو هم سایه می شه مخور غصه منال اندر شب وروز مراد هردو تا ما داده می شه 136-سر کوهها بدو دو می روم مو بپا بوس گل نو می روم مو اگر دانم گل نو بار کرده سه منزل را به یک شو می روم مو 137-غریبم راز خود را با که گویم که گم کردم سر وسامان خود را چو کفترها زدست مو پریده کجا پیدا کنم شهباز خودرا 138-دیدی که فلک بما چه بیدادی کرد در کلبه ی غم بدم مرا وادی کردد( پیدا کرد) رفتم به سفر که از غمت بگریزم غم آومد ودر سفر مرا وادیزکرد (پیدا کرد ) 139-چه سازم که صدای مو جرس نیست در این جسم ضعیف مو نفس نیست چه سازم با رفیق نامناسب رفیق روز آخر هیچ کس نیست 140- نگارا می کنی از من کناره وفاداری تو ننگی نداره تو پنداری که از چنگم خلاصی مگر در آسمان گردی ستاره 141- نماز شام نماز مو قضا شد دو تا بلبل زچنگ مو رها شد یکی در باغ شاهان جا گرفته یکی جارو کش امام رضا شد 132-نگار نازنین از من چه دیدی چنین مهر ومروت را بریدی مو که حرف بدی با تو نگفتم چرا یک باره تو از مو رمیدی 133- چنو که می روی مو غصه دارم که هم رازی به تو نا گفته دارم چنو که می روی سوی ولایت بسی درد دل ناگفته دارم 135-چرا غم می خوری از بهر مردن مگر انها که غم خوردند نمردند برو بر کنج قبرستان گذر کن ببین از مال دنیایی چه بر دند ------- 142-بزن نی را که غم داره دل مو بزن نی را که دوره منزل مو بزن نی را مقام نی مگردان دور افتاده یار جاهل مو 143- سر کوه بلند دیدم نسا ء را کمر باریک وبازو بند طلا را بار دگر بینم مو اورا زیارت می کنم امام رضا را 144-بنالم من بنالم تا سحر گاه بنالم همچو یوسف در ته چاه بنالم تا خدارا خوش بیایه که یوسف را رسانه بر زلیخا 145-نماز شام از قلعه گذشتم دل پر حسرت ونارنج بدستم دل پر حسرت ونارنج شیرین غریبی را وطن کردم ، نشستم 146-قبا آیین قبا تا پشت پایت به مشهد می روی جانم فدایت به مشهد می روی مارا دعا کن سیه چشمی نشسته در وفایت 147-دو سه روزه که یارم ناز کرده در غصه برویم باز کرده قفس بشکسته ومرغم پریده نمیدانم کجا پرواز کرده 148-دلم می خواست برم امام رضا را ببوسم گنبد زرد طلا را بقر بونش برم این طور امامی تعارف می کنه شاه وگدارا 149-سر کوه بلند فریاد کردم امیر المومنین را یاد کردم امیرالمومنین یا شاه مردان دل نا شاد مارا شاد گردان 150دوتا سرو بلند بادیم وباهم جدا گشتیم وهردو می خوریم غم جدایی ما نکردم که خدا کرد که غم باشد خوراک ما دمادم 151-سرم بر ملک نیمروزه خدایا دلم بهر تو می سوزه خدایا از آن ترسم بمیرم در غریبی کفن بر من که می دوزه خدایا 152-اگر می شم انار دانه میشم (می شوم ) بقربان گل چار شانه می شم همه می گند (می گویند) برو ترک گلت کن چطور ترکش کنم دیوانه می شم 153-بدیدم یار مو سر شیوه می رفت بباغستان برای میوه می رفت به باغستان برای میوه ی خوب به صد ناز وبه سیصد غمزه می رفت 154-قدت ازدور می بینم بسم نیست بجایی رفته ای که دست رسم نیست بجایی رفته ای در سر بلندی سخن دارم مجال گفتنم نیست 155-عزیزم یار خوبه یار خوبه سر قلیان میخک دار خوبه ن پا سفید ودست حنایی برای آدم پول دار خوبه 156-حالا میرم به غریبی که بسازم خونه از اشک چشم خود نویسم نامه حالا اون نامه واون جواب نامه حالا از اومدنم دگر خدا می دونه 157-سرم گردرد گیره با که گویم رخم گر زرد گرده با که گویم دوای درد سر دردست یاره مو که یاری ندارم با که گویم 158-نگارو عاشق زارم تو کردی درخت گل بدم خارم تو کردی درخت گل بدم در توی گار بخاک کوچه پامالم تو کردی 159-ز اقبال گرانم مادرم مرد مرا با دایه دادند دایه هم مرد به شیر یک بزی کردم قناعت خدا بر سر زد و بز غاله هم مرد 160-نگارا عاشقم عاشق ترم کن زلیلی و زمجنون بد ترم کن زلیلی وز مجنون بدتر هستم به کوچه ی عاشقی خاکسترم کن 161- شکسته پای مو بی پا بماندم چو کفتر در گلوی چاه ماندم چو کفتر در گلوی چاه سنگی رفیقان رفتند وتنها بماندم 162-از او سا عت که بی مادر شدم مو قلم بشکست وبی لنگر شدم مو قلم بشکست وافتاد موج دریا چنو سوختم که خاکستر شدم مو 163-بپا ی چرخ خیاطی نشستم که دلبر جان بیایه اور ببینم که دلبر جان بیایه خرمن گل زپای خرمن گل خوشه چینم 164-نماز شام که مو در خور بودم همه دلشاد ومو دلکور بودم الهی شعله ی آتش بمیره که مو از مادر خود دور بودم 165-شتر خوبه بزیر بار خوبه بچه خوبه ببوی یار خوبه شتر خوبه بزیر بار انگور بچه خوبه ببوی یار مقبول 166- سه ماهه وسه روزه وسه نوروز بدنبال تو می گردم شب وروز تو که با ما سر یاری نداری چرا با ما نگفتی تو همان روز 167-اگر یارم مرا خواهد غمی نیست که درد غاشقی درد کمی نیست اگر یارم مرا خواهد به پیری وگرنه در جوانی منتی نیست 168-دلم می خواست امینت باشم ای دوست سر کوچه کمینت باشم ای دوست همان ئقتی که از حمام در آیی خودم فرش زمینت باشم ای دوست 169-پدر خوبه برادر نیز بهتر درخت بی برادر کی دهد بر برادر میوه ی باغ بهشته خوشش باشه پدر خوب میوه کشته 170- چه بد کردم که خوردم زهر قاتل چه بد کردم که دل بستم به جاهل ندانستم که جاهل بیوفایه پشیمانی کشم تا روز آخر 171-جدایی ر(را) ما نکردم که خدا کرد جدایی ر دشمنان بی حیا کرد من از چرخ فلک گله ی ندارم که هرچه بر سرم اومد خدا کرد 172-عجب باد شمال دیدم امروز به باغستان نهالی دیدم امروز سیه چشمی که بر من ناز میکرد بدنبال شغالی دیدم امروز 173-سر کوه بلندی پا گذارم تفنگ نقره بر دوش برارم تفنگ نقره را بشکن طلا کن برار کوچکم را کدخدا کن 1734-به قربان کچکهای هم قطارت دلم میخواست بخوابم در کنارت دلم می خواست که راز دل بگویم چه فایده ندارم اختیارت 175- پسر عمو شال ترمه سفیدم درخت میوه ی باغ امیدم امید دارم گلی از باغ بچینم خداوندا مگردان نا امیدم 176-دوتا گاو سیه در کار دارم زمین شوره زار بسیار دارم شما مردم نمیدانید بدانید هوای دختر نجار دارم 177-مخور غصه که یارت خواهد امد بدل صبر وقرارت خواهد امد برو در گوشه ای آسوده بنشین که آخر در کنارت خواهد آمد 178-بقربان قد بالابلندت به قربان کمر بند قشنگت اگر دانم که حرفت حرف باشه نشینم تا قیامت در سرایت 179-الا دختر شوم قربان بختت جریکه وا کنم در پای تختت اگر چرخ فلک با مو بسازه بشادی وا کنم رخت ازدرختت 0-دو دستت در حنایه فاطمه گل تنت دور از بلایه فاطمه گل بغیر از من اگر یاری بگیری عروسیت عزایه فاطمه گل 1-نمک بر معدن فلفل مزن یار سخن در پیش هر جاهل مزن یار اگر خواهی نصیب یکدگر شیم (شویم) توکل با خدا کن ، دل مزن یار 2-اگر مردیم بمیریم هردو تای ما بسازند جفت قبری از برای ما بسازند جفت قبری بر سر راه بگریند دوست ودشمن از برای ما 3-بنالم از سر شب تا سحرگاه بنالم مثل یوسف در ته چاه بنالم تا خدارا رحم آید چو من یوسف شوم ، دلبر زلیخا 4-تو سیب سرخی و نارنج دستی بقر بونت شوم هرجا که هستی نه خود آیی نه کاغذ می فرستی گمانم پادشاه هرجا نشستی 5-مسلمانان چه ناداری بلایه که هرکه مال داره کدخدایه بگیرند دست او ، بالا نشانند نمی پرسند که اصلت از کجایه ؟ 6-لبت بوسم دهن بوی هل آیه مرا با تو جدایی حاصل آیه همه گویند جدایی کن جدایی جدایی گر کنم خون از دل آیه 7-برادر دین پیغمبر بپا کن نماز وروزه وذکر خدا کن اگر خواهی که جنت را ببینی به ناموسای مردم کم نگاه کن 8-خروسک بی پر وبی بال گردی الهی از زبانت لال گردی نگردم در بغل آن یار شیرین تمام دشمنان بیدار کردی 9-الا دختر ترا می خوام چه می گی ؟( می گویی) چرا با قوم و خویشانت نمی گی ؟ موکه با قوم وخویشان تو گفتم ترا با مو نمیدن(نمی دهند ) تو چه می گی؟ 190-بلند بلا بلندت کرده یم مو دراین کوچه پسندت کرده یم ترش بودی بمثل آب لیمو به شیرینی قندت کرده یم مو 191-بلند بلا به کوه ها مانده ام من بغل بگشا که سر ما خورده ام من بغل بگشا مرا کنج بغل گیر که دیشب در بیابان مانده ام من 192-برفتم بر سر برج شکسته بدیدم دخترک کبری نشسته بگفتم دخترک پنج بوس به من ده بگفت : کوری که بابایم نشسته ؟ 193-اگر یار مرا دیدی بجایی رسانی از زبان من دعایی اگر یارم زاحوالم بپرسد بگو باریک شده ماند کاهی 194-غریبی را قناعت کرده ایم ما که آقا را زیارت کرده ایم ما شما مردم نمیدانید بدانید که ما ترک ولایت کرده ایم ما 195-هوا گرمه شمال باد خوبه دو دست در گردن نامزاد خوبه دو دست در گردن نامزاد شیرین بپای سایه ی دیوار خوبه 196-مسلمانان ببینید شب چه وقته که بلبل مست وشیدای درخته که بلبل می پرد شاخ ه به شاخه که یار از یارجدا کردن چه سخته 197-بیا دلبر بغل تنگت بگیرم نخی از موی شب رنگت بگیرم نخی از موی شب رنگت نه چندان دو بوسه از لب قندت بگیرم 198-پریزاد و پریزاد وپریزاد که کاشکی مادرم من را نمی زاد که مادر زاد وشیر محنتم داد بزرگم کرد ودست دشمنم داد 199-پسر عموی گل را چانه ی من چرا امشب نیایی خانه ی من اگر حرف بدی از من شنیدی بکش خنجر بزن بر سینه ی من 200-سر دستت عقیقه یا بلوره لب لعلت نه شیرینه ، نه شوره بده پنج بوس از کنج لبانت لب لعلت خوراک مار و موره -چون ابیات زیادند ،دنباله آن را در ادامه مطلب به نگارش در خواهم آورد ودر ادامه مطلب آن را مطالعه فرمایید .اسایش.ادامه دارد ------ ادامه دو بیتی ها وفراقی های رایج در کوچ نهارجان : 201-ول بالا بلند سینه چاکم اگر امشو نیایی من هلاکم اگر امشو نیایی تا خروس خوان خروس خوان دگر من زیر خاکم 202-خودت گفتی که وعده در بهاره بهار او مد دلم در انتظاره بهار هرکسی عید واست ونوروز بهار عاشقان دیدار یاره 203-در ایوان طلایم جان نه نه ت نمی تونم نیایم جان نه نه ت شنیدم گله ی بسیار داری به پیشت رو سیاهم جان نه نه ت 204- که یارم در مزاره عرق در زیر زلفش لاله زاره خدا ابری بده باران بباره که یارم طاقت گرما نداره 205بیا که بار کردم راهیم کن نظر بر رنگ زرد کاهیم کن مجال دست بگردن نیست مارا از آن بوس خوشت همراهیم کن 206-بیا تا پیرهن آبیت کنم من خودی ای(این ) خال لبت بازی کنم من سر شب تا سحر پیشت نشینم دل ناراضیت را ضی کنم 207-سر قلعه ی کوچ کفتر پرانه که یارم در میان جاهلانه همه ی مردم نمیدانید بدانید همان ماه میان آسمانه 208-زکابل آمدم ، قندار میرم ( میروم ) وطن جور آمدم ، بیمار میرم الهی خانه ی دسمن بسوزه که خود یا آمدم ، بی یار میرم 209-بیا دختر عمو یار رشیدم غم درد تورا با دل کشیدم غم درد تورا بردن به بازار خودم تاجر شدم ،غمهات خریدم 210-عزیزم این دلم از غم غباره همیشه این دلم با غم دچاره دل من میل در شادی نداره خرابه ، میل آبادی نداره 211-دو چشمان گلم جفت ستاره مغازه ی سرمه را کرده اجاره اگر امشو به پهلویش بخوابم خدا عمری به من میده دو باره 212-سر زلفت جدا کن آمدم من نگاه بر خط راه کن آمدم من بده دستمال دستت یادگاری برو شکر خدا کن ، آمدم من 213-چنو زردم که زرد آلو نباشه برنگ من گل آلو نباشه چنو ( چنان ) زرد وضغیف و نا توانم بنفشه در کنار جو نباشه 214-برو با یار بگو زادو نباشه که چارقت بر سرش نا شو نباشه شبی که مو بیایم غمزه بازی دهانش بوی تنبا کو نباشه 215-قدت از دور اشارت می کنم من لبت از بوس غارت می کنم من لب تو مکه ومن مرد حاجی شبی صد بار زیارت می کنم من 216-سرم درد می کند از کینه ی تو ببوسم دکمه های سینه ی تو بحمام می روی صابون نداری لبم صابون ، زبانم کیسه ی تو 217-دو چشمانم سر کوی تو باشه دو دستم شانه ی موی تو باشه مرا با حاجیان حج چه کاره زیارتگاه من روی تو باشه 2-اگر یا مرا دیدی به گوشه بگو پیراهن اسلامی بپوشه زدست مادرت گله ندارم زدست پدرت خونم د(در) شیشه 219-وفای بی وفایی کرده پیرم روم یار وفاداری بگیرم اگر یار وفاداری نباشه سر قبر وفاداری نشینم 220-سه تا دختر بدند درراه خراشاد ( کاشان ) حلیمه وسلیمه وزر افشان(زر اخشاد) سه تا بوسه طلب کردم ازایشان یکی صبح ویکی ظهر ویکی شام 221-دلم می خواست گل شش پر بچینم میان مادر و دختر نشیم گهی بوسی خورم از روی دختر گهی هم صحبت مادر نشینم 222-تو که دوری مو از دوریت کبابم چو مرغ کور ، سر گردان آبم چو مرغ کور در دشت وبیابان چو لیلی از غم مجنون کبابم 223-زلیلی وز مجنون بدترم مو زابر نو بهار گریان ترم مو بمثل گندمان توی تابه هنوز از گندمان بریان ترم مو 224-درختی خم کنم نارش بچینم جوان وجاهلم ، تاکی نشینم جوان وجاهلم روخم دمیده به عهد بیوفا تاکی نشینم 225- لب بام آمدی ، رخ تازه کردی قدت را با قدم اندازه کردی تو که پوشیده ای رخت عروسی مکش سرمه که زخمم تازه کردی 226-سر چاه چمن آتش بگیره بغیر از سه نفر ,الم ،بمیره یکی یارم ، یکی قاصد یارم یکی پسرعموی بی بخارم 227-دو چشمان سیاهت کافرم کرد مسلمان بودم واز دین درم کرد رو چشمانی که داری ، کس نداره بغیر از آسمان پر ستاره 228-مگر شهر شما کاغذ گرانه مرکب باقلم چون زعفرانه قلم گر نیست باشد چوب فلفل اگر کاغذ نباشه ، پرده ی دل 229-هلا دختر هلا شاهزاده دختر کمر باریک وچارده ساله دختر اگر پنج بوس می دادی به عاشق ثوابش از نماز وروزه ، بهتر 230- بقربان دو انگشت تو دلبر بقربان گل مشت تو دلبر مثال روزه داران روزه داری بقربان لب خشک تو دلبر 231-ول کوچکتر نو بندگانی بیا آب حیات زندگانی بیا تا بهر هم جانانه باشیم یکی شمع ویکی پروانه باشیم 232-قدت با چوب تر می مانه دلبر لبت با نیشکر میمانه دلبر بده پنج بوس از کنج لبانت که داغت با جگر می مانه دلبر 233-به گل مانی که باغچه می کنی پر به ماه مانی که از کوه می زنه سر اگر دانم که آخر مال مایی نویسم بر لبت الله اکبر 234-الا مرغ سفید تاج بر سر خبر از من ببر بر پیش دلبر بگو هرکس که مار(را)از هم جدا کرد سزایش را خدا میده(می دهد) روز آخر 235-الا باد صبا ی صبح دلگیر خبر از من ببر یا مادر پیر بگو فرزند سلامت میرساند حلالم کن که شبها داده ای شیر 236-سر کوه هارا پیوند کن خدا جان دل مارا تو بی غم کن خدا جان الهی ما ویار همسایه باشیم وگر نه مهر مار(را) کم کن خدا جان 237-نویسم نامه ای از بی نوایی ببندم بر پر مرغ هوایی بدو مرغو بدست مادرم ده بگو صد داد وبیداد از جدایی 238- نگاه راه پایی می کنم مو نگاه مرغ وماهی می کنم مو اگر دانم برادر کی میایه ا طاق را فرش قالی می کنم مو 239- مخورآبی که ازراه کج آیه مگیر یاری که میلش بر دو جایه اگر صد سال به بالینی نهی سر مکش زحمت که آخر بیوفایه 240- نشستی روبرو دل می کنه دود الهی مهر تو در دل نمی بود الهی مهر تو از دل بدر شه شب وروزا بگریم تا لب گور 241- گر خدارا دوست می داری شبی تنها بیا هم چو آهویی روان تو از لب دریا بیا گر سر راهت گرفتند دشمنان بی حیا دامن صحرا گذار واز لب دریا بیا (فراقی است ) 242-ای کفتر بالسبز وخوش رنگ بیا ای شاد کننده دل تنگ بیا خود می نگری حالت بی صبری ما ای برگ بخارا وسمر قند بیا (= قالب رباعی است ) 243- اول که مری (میروی) تور ( ترا )بخدا میسپارم دوم به علی مرتضی میسپارم سوم به سکینه دختر خرد حسین چارم به شهید کربلا میسپارم (= قلب رباعی ومضصمون فراقی است ) 244- ای مادر ازراه دور کی می آیی؟ ای محرم رتاز گور کی می آیی ؟ از بس که نگاه راه غربت کردم چشمان م گشته کور کی می آیی؟(( وزن دو بیتی ندارد ) 245-از آو راه میروی راه ها بگردم کلاه کج کرده ای موها بگردم کلاه کج کرده ای عین بزرگان شکر نوشیده ای لب هات بگردم 246-خودم سبزم که یارم سبزه پوشه خودم باغبان که یارم گل فروشه دوچشم دارم براو چنگ ترازو به نرخ زعفران گل می فروشه 247-من امشب سر به صحرا می گذارم تردر خانه تنها می گذارم برای خاطر خال لبانت خودم میرم (می روم ) دل اینجا می گذارم 248-به من می گن که یار تو رقیه قلم در دست ودفتر می نویسه قلم در دست ودفتر روی زانو همیشه نام دلبر می نویسه 249-چه سازم که زمانه مفلسم کرد طلا بودم مقابل با مسم کرد هنوز خواستم لباس نو بپوشم لباس کهنه خوار مجلسم کرد 250- اگر میرم کفنم پارچه باشه سر خاکم قطار بچه باشه سر خاکم قطار بچه ملا کلاس پنج وشش می خوانده باشه 251-که خواهر بی برادر رشد نداره به هر مجلس نشینه پشت نداره به هر مجلس بود مثل غریبی غریب چوب بدست انگشت نداره 252-بیا جانا بیا جانانه ی من بیا شمع وبیا پروانه ی من بیا تا خانه را خلوت بسازیم بیا یک شب به خلوت خانه ی من 253-دو تا بودیم که داغ هم نبینیم بشادی بگذرانیم غم نبینیم الهی دشمنان مابر افتند چنو کردند که روی هم نبینیم 254-دو چشمان سیاهی که تو داری دوباره بر سرای ما نیایی سرای ما دشمن بسیار داره مبا که بچنگ دشمن آیی 255- زمین نرم را ماله کنم برای عاشقی ناله کنم مو که درد عاشقی درد کمی نیست چطور ترک گل لاله کنم مو 256- جوانهای حالا سر در هوایند ندارند مال دنیایی ، گدایند ندارند ملی که دختر بگیرند برای دود سیگاردر هوایند ( که آخر بر زن بیوه رضایند ) 257-عمل ( منظور شیره ترک است ) دیدیکه با ماها چه ها کرد جوانهای خوب ما، انگشت نما کرد جوانهای خوب ما ، باغهای انگور همه را دود تلخ از دست رها کرد 258-به کوچه ی دست راست بالا شدم به شلوار آبی آشنا شدم مو هنوز خواستم که لب بر لب گذارم که باباش اومد ورسوا شدم مو 259- سر کوه بلند پنج پنجه ی مار خبر اومد که یارم گشته بیمار پیاله ر (را) پر کنید از آب انگور بریزید بر قد وبالای بیمار 260-شبا که آتشون می داشته باشید دمادم یاد ما می کرده باشید نویسم نامه ای از پرده ی دل به پیش یک دگر می خوانده باشید 261-سرم درد می کنه صندل بیارید دلم درد می کنه دلبربیارید شما مردم نمی دانید بدانید طبیب از خانه ی دلبر بیارید 262-اگر بار گران بودم برفتم اگر نامهربان بودم برفتم شما که خانمان دارید بمانید مو که بی خانمان بودم برفتم 263-در خانه ت ببستی جان دلبر دل منرا شکستی جان دلبر در این مدت که ما همرا ندیدیم تو با کی می نشستی جان دلبر 264-اگر مادر زحال من بدانه نهال غم بدور خود نشانه نه خواب خوش کنه ، نه خوش نشینه خوره (خود را ) مرغ کنه با من رسانه 265- کنم صبری که ریگا سرمه کرده کنم صبری که یارم بیوه کرده کنم صبری بدرگاه خداوند که ی یارم بیوه صد ساله کرده 266- شب مهتاب ومهتاب دشمن من دو زلف یار من در گردن من خداوندا تو تاریک ماه رسانی که تاریک ماه رفیق هر دم من 267-انار خوبه سرش بر کنده باشه جوان خوبه لبش پر خنده باشه جوانی که نداره مال دنیا امیره بهتره که زنده باشه 268-نگاه مو مکن شر منده می شم (می شوم ) به قربان لبان پر خنده می شم بده چند بوس از کنج لبانت اگر مو مرده باشم ، زنده می شم 269-دمی که منوتو با هم نشستیم سماور می غلید ، قند می شکستیم سماور می غلید ، قوری به بالا که قندهای یادگتری می شکستیم 270- سر کوه بلند من باشم وتو غریب دور از وطن من باشم وتو اگر روزی بمیریم در غریبی دو لای یک کفن من باشم وتو 271- اگر طشت طلا باشه غریبی زفیروزه سرا باشه غریبی مگر نام غریب شاهزاده باشه هنوزم داد وبیداد از غریبی 272-غریب راه دورم مو چه سازم غریبی تلخ وشوره مو چه سازم غریبی گاه آب و گاه آتش میان آب وآتش مو چه سازم 273-سیه چشمی که چشمک بر هوا زد کلید نقره بر قفل طلا زد کلید نقره وقفل زمرد کفشای مو بر زمین کربلا زد 274-سفیدمرغی بدم مو روی زینه ترا امروز ندیدم مثل دینه ( دیروز) همون بوسای که خوردم روی زینه چو گوشت مرغ بر جونم نشسته 275- غریبم وغریبی وطن من گرفته خاک غربت دامن من اگر روزی مرا مرگی بیاید ندارم کس که گیره ماتم من 276-سر سنگ اروس باشی تو دلبر بقول خود درست باشی تو دلبر چنو که می روی تو رو به غربت غریب تندرست باشی تو دلبر 277- محمد نقش می بنده هوارا بدست داره قلمدان طلا را به خوبی محمد کس ندیدم نشانه می روه مرغان هوارا 278-امیر المومنین دردم دوا کن گره در کار من افتاده وا کن اگر ما امتی هستیم گنه کار برو پیش خدا مارا دعا کن 279-اگر دردم یکی می بود چه می بود غمانم اندکی می بود چه می بود به بالینم حکیمی یا طبیبی از اینها گر یکی می بود چه می بود 280- جوانی از غمت بر باد دادم به این ذلت که می بینی فتادم به زنجیر س

ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران----  --- - سرسلسله  ي مردم آزاد حسين است آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست               باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد                     جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراسته ي رضا معصومي -نشريه ماه نوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص 202:-- تاابد جلوه گه حق وحقيقت سر توست معني مکتب تفويض علي اکبر توست اي حسيني که تويي مظهر آيات خداي اين صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگي عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علي اصغر توست اي که در کرببلا بيکس وياور گشتي چشم بگشا وببين خلق جهان ياور توست خواهر غمزده ات ديد سرت بر ني وگفت: آنکه بايد به اسيري برود خواهر توست (بابي انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست اي حسيني که بهر کوي عزاي تو بپاست عاشقان رانظري دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپاي تورا ---- مهر تو مرا رکن نماز است حسين جان عشق تو مرا کعبه ي راز است حسين جان روزي که شود بسته برويم در اميد بابکرم لطف توبازاست حسين جان يک ذره غبار حرمت اي حرم دين در رتبه به از ملک حجازاست حسين جان هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسين جان در کرببلا زان همه گلهاي نکويت اصغر گل نشکفته ي ناز است حسين جان ازداغ تودر گوشه ي ويرانه رقيه شمعيست که در سوز وگدازاست حسين جا گر قلب من از سينه بر آرند ببينند باذکر تو در راز ونياز است حسين جان مي خواستم از وصف وجلال تو بگويم دل گفت که اينقصه درازاست حسين جان -اي خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر اياز است حسين جان در روز جزا کرببلايي زشفاعت بر سوي تو اش دست نياز است حسين جان -به نقل ز شکوفه هاي غم اثر طبع ناد علي کربلايي-صص169-170 نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه---- ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران---اسایش   ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود                             سرسلسله  مردم آزاد حسين استنقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران---- آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد                    جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراسته ي رضا معصومي -نشريه ماه نوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص 202:-- تاابد جلوه گه حق وحقيقت سر توست معني مکتب تفويض علي اکبر توست اي حسيني که تويي مظهر آيات خداي اين صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگي عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علي اصغر توست اي که در کرببلا بيکس وياور گشتي چشم بگشا وببين خلق جهان ياور توست خواهر غمزده ات ديد سرت بر ني وگفت: آنکه بايد به اسيري برود خواهر توست (بابي انت وامي)که تواي مکتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست اي حسيني که بهر کوي عزاي تو بپاست عاشقان رانظري دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپاي تورا ديد هر جا اثر تير زپا تاسر توست -- نقل از ص202 اشک شفق -آراسته رضا معصومي-سروده احمدمهران - ---- سرسلسله ي مردم آزاد حسين است آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد                    جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراسته ي رضا معصومي -نشريه ماه نوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص 202:-- تاابد جلوه گه حق وحقيقت سر توست معني مکتب تفويض علي اکبر توست اي حسيني که تويي مظهر آيات خداي اين صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگي عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علي اصغر توست اي که در کرببلا بيکس وياور گشتي چشم بگشا وببين خلق جهان ياور توست خواهر غمزده ات ديد سرت بر ني وگفت: آنکه بايد به اسيري برود خواهر توست (بابي انت وامي)که تواي مکتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست اي حسيني که بهر کوي عزاي تو بپاست عاشقان رانظري دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپاي تورا ديد هر جا اثر تير زپا تاسر توست -- نقل از ص202 اشک شفق -آراسته رضا معصومي-سروده احمدمهران-نویسنده : اسایش خورشید رفته است ولی ساحل افق            می سوزد از شراره ی نارنجیش هنوز وز شعله های سرخ شفق ، نقش یک نبرد         تابیده روی آینه ی آسمان هنوز گرد غروب ریخته در پهن دشت رزم             پایان گرفته جنبش خونین کار زار آنجا که برق نیزه وفریاد حمله بود               پیچیده بانگ شیهه ی اسبان بی سوار پایان گرفته رزم وبه هر گوشه وکنار            غلطیده روی بستر خون پیکری شهید خاموش مانده صحنه وگویی زکشتگان           خیزد هنوز نغمه ی پیروزی وامید این دشت غم گرفته که بنشسته سوگوار           امروز بوده پهنه ی آن جاودانه رزم اینک دوسوی صحنه ، دو هنگامه دیدنیست        یکسولهیب آتش ویکسو غریو بزم این دشت خون گرفته که آرام خفته است           امروز بوده شاهد رزم دلاوران این دشت دیده است یکی صحنه ی شگفت         این دشت دیده است یکی رزم بی امان این دشت دیده است که مردان راه حق             چون کوه دربرابر دشمن ستاده اند این دشت دیده است که پروردگان دین             جان برسر شرافت ومردی نهاده اند این دشت دیده است که هفتاد تن غیور             بگذشته اند از سر وسامان زندگی بگذشته اند از سروسامان که بگسلند             از پای خلق رشته ی زنجیر بندگی امروز زیر شعله ی خورشید نیمروز             بر پاشده است رایت بشکوه انقلاب بالیده است قامت آزادگی وعشق                تابرفراز معبد زرین آفتاب ازپرتو جهنده ی شمشیرهای تیز                 خورشیدها دمیده به هنگام کار زار بانگ حماسه های دلیران راه خق                رفته ست تاکرانه ی آفاق روزگار خورشید رفته است وبپایان رسیده رزم             اما نبرد باطل وحق مانده ناتمام وین صحنه ی شگفت بگوش جهانیان              تاروز رستخیز صلا میدهد ((قیام)) *-به نقل ازگلستان حسین -صص 130-131 -انتشارات آشنا - چاپخانه نسرین -رمضان 1389 هجری قمری-گرداورنده رضا رضا نور گیلانی رود سری  -سروده.م.آزرم  ------------------------------ ماه قیام ،ماه حسین ، ماه انقلاب ماه خروج پیشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردی قیام کرده به صحرای کربلا کز خاندان خاتم پیغمبران بود مردی قیام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژیم ستم گستران بود مردی قیام کرده که تا روز رستحیز نام گرامیش همه جا جاودان بود فرزند با کفایت نستوه بوتراب کز خون او زمین بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاریخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قیام نسل جوان برعلیه ظلم اول شهیدش اکبر زیبا جوان بود تکمیل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شیرین زبان بود سیراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپیده ساقی لب تشگان بود هفتاد وچند یاور وانصار ولشکرش هریکچو آیت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سیراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پی تحکیم امر حق تا نهضت مقدس دین جاودان بود با این قیام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهیدان بی کفن گاه قیام (زین اب )قهرمان بود هر ارض(کربلایی) وهر یوم عاشری تا انقلاب مهدی صاحب زمان بود                              سرسلسله  مردم آزاد حسین استنقل از شکوفه های غم -صص135-136-نادعلی کربلایی -موسسه مطبوعاتی خزر -تهران---- آنکس که دراین ره سر وجان داد حسین است مردی که چوکوهی ببر تیشه ی بیداد دامن بکمر برزد واستاد حسین است درسی به بشر داد بدستور الهی درسش عملی بود نه کتبی ،نه شفاهی آیین یزیدی که بری بود زانصاف ننمود بتهدید وبه تطمیع گواهی در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجیر ستم گردن تسلیم حنجر بدم خنجر بیداد گران داد مردانه دراین معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نیروی یزدانی وبا دست خدایی بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلامیه از قتلگه کرب وبلا داد با زینب وسجاد سوی شام فرستاد این جمله زخون بود در آن نشریه مسطور باید بشر از قید اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر این قاعده تعلیم کاندر ره آزادگی از جان نبود بیم دیگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظیم هر وحشی ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدین اشرار باحرار نگیرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشیر نباشد بکف زنگی بد مست خائن نشود عالی وعالی نشود پست               باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسیم باشخاص تهیدست برچیده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضی حق کش ازبین رود منکرومعروف بیاید                     جاهل رهد از جهل چو عالم بزید خوش مردم همه با کافر وظالم بستیزند پویند ره حق وحق بگریزند کوبند همی سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همی خاک بریزند این حکم صریح است وبدیه است ومحقق چیره نشود حق کش وکشته نشود حق بیداد گری را اثری نیست بعالم زنده است حسین ابن علی آن حق مطلق- (ازبصیر اصفهانی-به نقل از شاهکارهای ادب فارسی(اشک شفق)صص۲۰۰-۲۰۱ آراسته ی رضا معصومی -نشریه ماه نوع -ناشر : رشیدی -دیماه ۱۳۶۲ شمسی)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص ۲۰۲:-- تاابد جلوه گه حق وحقیقت سر توست معنی مکتب تفویض علی اکبر توست ای حسینی که تویی مظهر آیات خدای این صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگی عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست ای که در کرببلا بیکس ویاور گشتی چشم بگشا وببین خلق جهان یاور توست خواهر غمزده ات دید سرت بر نی وگفت: آنکه باید به اسیری برود خواهر توست (بابی انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست ای حسینی که بهر کوی عزای تو بپاست عاشقان رانظری دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپای تورا دید هر جا اثر تیر زپا تاسر توست -- نقل از ص۲۰۲ اشک شفق -آراسته رضا معصومی-سروده احمدمهران - ---- سرسلسله  ی مردم آزاد حسین است آنکس که دراین ره سر وجان داد حسین است مردی که چوکوهی ببر تیشه ی بیداد دامن بکمر برزد واستاد حسین است درسی به بشر داد بدستور الهی درسش عملی بود نه کتبی ،نه شفاهی آیین یزیدی که بری بود زانصاف ننمود بتهدید وبه تطمیع گواهی در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجیر ستم گردن تسلیم حنجر بدم خنجر بیداد گران داد مردانه دراین معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نیروی یزدانی وبا دست خدایی بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلامیه از قتلگه کرب وبلا داد با زینب وسجاد سوی شام فرستاد این جمله زخون بود در آن نشریه مسطور باید بشر از قید اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر این قاعده تعلیم کاندر ره آزادگی از جان نبود بیم دیگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظیم هر وحشی ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدین اشرار باحرار نگیرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشیر نباشد بکف زنگی بد مست خائن نشود عالی وعالی نشود پست               باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسیم باشخاص تهیدست برچیده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضی حق کش ازبین رود منکرومعروف بیاید                     جاهل رهد از جهل چو عالم بزید خوش مردم همه با کافر وظالم بستیزند پویند ره حق وحق بگریزند کوبند همی سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همی خاک بریزند این حکم صریح است وبدیه است ومحقق چیره نشود حق کش وکشته نشود حق بیداد گری را اثری نیست بعالم زنده است حسین ابن علی آن حق مطلق- (ازبصیر اصفهانی-به نقل از شاهکارهای ادب فارسی(اشک شفق)صص۲۰۰-۲۰۱ آراسته ی رضا معصومی -نشریه ماه نوع -ناشر : رشیدی -دیماه ۱۳۶۲ شمسی)--- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص ۲۰۲:-- تاابد جلوه گه حق وحقیقت سر توست معنی مکتب تفویض علی اکبر توست ای حسینی که تویی مظهر آیات خدای این صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگی عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست ای که در کرببلا بیکس ویاور گشتی چشم بگشا وببین خلق جهان یاور توست خواهر غمزده ات دید سرت بر نی وگفت: آنکه باید به اسیری برود خواهر توست (بابی انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست ای حسینی که بهر کوی عزای تو بپاست عاشقان رانظری دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپای تورا دید هر جا اثر تیر زپا تاسر توست -- نقل از ص۲۰۲ اشک شفق -آراسته رضا معصومی-سروده احمدمهران محرم-ماه خون وقیام -ماه شهاىت -ماه شکست دشمن ماه قیام ،ماه حسین ، ماه انقلاب ماه خروج پیشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردی قیام کرده به صحرای کربلا کز خاندان خاتم پیغمبران بود مردی قیام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژیم ستم گستران بود مردی قیام کرده که تا روز رستحیز نام گرامیش همه جا جاودان بود فرزند با کفایت نستوه بوتراب کز خون او زمین بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاریخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قیام نسل جوان برعلیه ظلم اول شهیدش اکبر زیبا جوان بود تکمیل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شیرین زبان بود سیراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپیده ساقی لب تشگان بود هفتاد وچند یاور وانصار ولشکرش هریکچو آیت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سیراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پی تحکیم امر حق تا نهضت مقدس دین جاودان بود با این قیام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهیدان بی کفن گاه قیام (زین اب )قهرمان بود هر ارض(کربلایی) وهر یوم عاشری تا انقلاب مهدی صاحب زمان بود نقل از شکوفه های غم -صص۱۳۵-۱۳۶-نادعلی کربلایی -موسسه مطبوعاتی خزر -تهران---- --- - سرسلسله ی مردم آزاد حسین است آنکس که دراین ره سر وجان داد حسین است مردی که چوکوهی ببر تیشه ی بیداد دامن بکمر برزد واستاد حسین است درسی به بشر داد بدستور الهی درسش عملی بود نه کتبی ،نه شفاهی آیین یزیدی که بری بود زانصاف ننمود بتهدید وبه تطمیع گواهی در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجیر ستم گردن تسلیم حنجر بدم خنجر بیداد گران داد مردانه دراین معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نیروی یزدانی وبا دست خدایی بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلامیه از قتلگه کرب وبلا داد با زینب وسجاد سوی شام فرستاد این جمله زخون بود در آن نشریه مسطور باید بشر از قید اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر این قاعده تعلیم کاندر ره آزادگی از جان نبود بیم دیگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظیم هر وحشی ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدین اشرار باحرار نگیرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشیر نباشد بکف زنگی بد مست خائن نشود عالی وعالی نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسیم باشخاص تهیدست برچیده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضی حق کش ازبین رود منکرومعروف بیاید جاهل رهد از جهل چو عالم بزید خوش مردم همه با کافر وظالم بستیزند پویند ره حق وحق بگریزند کوبند همی سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همی خاک بریزند این حکم صریح است وبدیه است ومحقق چیره نشود حق کش وکشته نشود حق بیداد گری را اثری نیست بعالم زنده است حسین ابن علی آن حق مطلق- (ازبصیر اصفهانی-به نقل از شاهکارهای ادب فارسی(اشک شفق)صص۲۰۰-۲۰۱ آراسته ی رضا معصومی -نشریه ماه نوع -ناشر : رشیدی -دیماه ۱۳۶۲ شمسی)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص ۲۰۲:-- تاابد جلوه گه حق وحقیقت سر توست معنی مکتب تفویض علی اکبر توست ای حسینی که تویی مظهر آیات خدای این صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگی عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست ای که در کرببلا بیکس ویاور گشتی چشم بگشا وببین خلق جهان یاور توست خواهر غمزده ات دید سرت بر نی وگفت: آنکه باید به اسیری برود خواهر توست (بابی انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست ای حسینی که بهر کوی عزای تو بپاست عاشقان رانظری دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپای تورا ---- مهر تو مرا رکن نماز است حسین جان عشق تو مرا کعبه ی راز است حسین جان روزی که شود بسته برویم در امید بابکرم لطف توبازاست حسین جان یک ذره غبار حرمت ای حرم دین در رتبه به از ملک حجازاست حسین جان هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسین جان در کرببلا زان همه گلهای نکویت اصغر گل نشکفته ی ناز است حسین جان ازداغ تودر گوشه ی ویرانه رقیه شمعیست که در سوز وگدازاست حسین جا گر قلب من از سینه بر آرند ببینند باذکر تو در راز ونیاز است حسین جان می خواستم از وصف وجلال تو بگویم دل گفت که اینقصه درازاست حسین جان -ای خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر ایاز است حسین جان در روز جزا کرببلایی زشفاعت بر سوی تو اش دست نیاز است حسین جان -به نقل ز شکوفه های غم اثر طبع ناد علی کربلایی-صص۱۶۹-۱۷۰ ----- cنقل از شکوفه های غم -صص135-136-نادعلی کربلایی -موسسه---- محرم-ماه خون وقیام -ماه شهاىت -ماه شکست دشمن ماه قیام ،ماه حسین ، ماه انقلاب ماه خروج پیشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردی قیام کرده به صحرای کربلا کز خاندان خاتم پیغمبران بود مردی قیام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژیم ستم گستران بود مردی قیام کرده که تا روز رستحیز نام گرامیش همه جا جاودان بود فرزند با کفایت نستوه بوتراب کز خون او زمین بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاریخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قیام نسل جوان برعلیه ظلم اول شهیدش اکبر زیبا جوان بود تکمیل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شیرین زبان بود سیراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپیده ساقی لب تشگان بود هفتاد وچند یاور وانصار ولشکرش هریکچو آیت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سیراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پی تحکیم امر حق تا نهضت مقدس دین جاودان بود با این قیام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهیدان بی کفن گاه قیام (زین اب )قهرمان بود هر ارض(کربلایی) وهر یوم عاشری تا انقلاب مهدی صاحب زمان بود نقل از شکوفه های غم -صص135-136-نادعلی کربلایی -موسسه مطبوعاتی خزر -تهران----

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران----  --- - سرسلسله  ي مردم آزاد حسين است آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست               باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد                     جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراسته ي رضا معصومي -نشريه ماه نوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص 202:-- تاابد جلوه گه حق وحقيقت سر توست معني مکتب تفويض علي اکبر توست اي حسيني که تويي مظهر آيات خداي اين صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگي عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علي اصغر توست اي که در کرببلا بيکس وياور گشتي چشم بگشا وببين خلق جهان ياور توست خواهر غمزده ات ديد سرت بر ني وگفت: آنکه بايد به اسيري برود خواهر توست (بابي انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست اي حسيني که بهر کوي عزاي تو بپاست عاشقان رانظري دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپاي تورا ---- مهر تو مرا رکن نماز است حسين جان عشق تو مرا کعبه ي راز است حسين جان روزي که شود بسته برويم در اميد بابکرم لطف توبازاست حسين جان يک ذره غبار حرمت اي حرم دين در رتبه به از ملک حجازاست حسين جان هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسين جان در کرببلا زان همه گلهاي نکويت اصغر گل نشکفته ي ناز است حسين جان ازداغ تودر گوشه ي ويرانه رقيه شمعيست که در سوز وگدازاست حسين جا گر قلب من از سينه بر آرند ببينند باذکر تو در راز ونياز است حسين جان مي خواستم از وصف وجلال تو بگويم دل گفت که اينقصه درازاست حسين جان -اي خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر اياز است حسين جان در روز جزا کرببلايي زشفاعت بر سوي تو اش دست نياز است حسين جان -به نقل ز شکوفه هاي غم اثر طبع ناد علي کربلايي-صص169-170 نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه---- ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود نقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران---اسایش   ماه قيام ،ماه حسين ، ماه انقلاب ماه خروج پيشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردي قيام کرده به صحراي کربلا کز خاندان خاتم پيغمبران بود مردي قيام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژيم ستم گستران بود مردي قيام کرده که تا روز رستحيز نام گراميش همه جا جاودان بود فرزند با کفايت نستوه بوتراب کز خون او زمين بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاريخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قيام نسل جوان برعليه ظلم اول شهيدش اکبر زيبا جوان بود تکميل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شيرين زبان بود سيراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپيده ساقي لب تشگان بود هفتاد وچند ياور وانصار ولشکرش هريکچو آيت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سيراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پي تحکيم امر حق تا نهضت مقدس دين جاودان بود با اين قيام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهيدان بي کفن گاه قيام (زين اب )قهرمان بود هر ارض(کربلايي) وهر يوم عاشري تا انقلاب مهدي صاحب زمان بود                             سرسلسله  مردم آزاد حسين استنقل از شکوفه هاي غم -صص135-136-نادعلي کربلايي -موسسه مطبوعاتي خزر -تهران---- آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد                    جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراسته ي رضا معصومي -نشريه ماه نوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص 202:-- تاابد جلوه گه حق وحقيقت سر توست معني مکتب تفويض علي اکبر توست اي حسيني که تويي مظهر آيات خداي اين صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگي عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علي اصغر توست اي که در کرببلا بيکس وياور گشتي چشم بگشا وببين خلق جهان ياور توست خواهر غمزده ات ديد سرت بر ني وگفت: آنکه بايد به اسيري برود خواهر توست (بابي انت وامي)که تواي مکتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست اي حسيني که بهر کوي عزاي تو بپاست عاشقان رانظري دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپاي تورا ديد هر جا اثر تير زپا تاسر توست -- نقل از ص202 اشک شفق -آراسته رضا معصومي-سروده احمدمهران - ---- سرسلسله ي مردم آزاد حسين است آنکس که دراين ره سر وجان داد حسين است مردي که چوکوهي ببر تيشه ي بيداد دامن بکمر برزد واستاد حسين است درسي به بشر داد بدستور الهي درسش عملي بود نه کتبي ،نه شفاهي آيين يزيدي که بري بود زانصاف ننمود بتهديد وبه تطميع گواهي در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجير ستم گردن تسليم حنجر بدم خنجر بيداد گران داد مردانه دراين معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نيروي يزداني وبا دست خدايي بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلاميه از قتلگه کرب وبلا داد با زينب وسجاد سوي شام فرستاد اين جمله زخون بود در آن نشريه مسطور بايد بشر از قيد اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر اين قاعده تعليم کاندر ره آزادگي از جان نبود بيم ديگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظيم هر وحشي ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدين اشرار باحرار نگيرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشير نباشد بکف زنگي بد مست خائن نشود عالي وعالي نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسيم باشخاص تهيدست برچيده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضي حق کش ازبين رود منکرومعروف بيايد                    جاهل رهد از جهل چو عالم بزيد خوش مردم همه با کافر وظالم بستيزند پويند ره حق وحق بگريزند کوبند همي سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همي خاک بريزند اين حکم صريح است وبديه است ومحقق چيره نشود حق کش وکشته نشود حق بيداد گري را اثري نيست بعالم زنده است حسين ابن علي آن حق مطلق- (ازبصير اصفهاني-به نقل از شاهکارهاي ادب فارسي(اشک شفق)صص200-201 آراسته ي رضا معصومي -نشريه ماه نوع -ناشر : رشيدي -ديماه 1362 شمسي)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص 202:-- تاابد جلوه گه حق وحقيقت سر توست معني مکتب تفويض علي اکبر توست اي حسيني که تويي مظهر آيات خداي اين صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگي عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علي اصغر توست اي که در کرببلا بيکس وياور گشتي چشم بگشا وببين خلق جهان ياور توست خواهر غمزده ات ديد سرت بر ني وگفت: آنکه بايد به اسيري برود خواهر توست (بابي انت وامي)که تواي مکتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست اي حسيني که بهر کوي عزاي تو بپاست عاشقان رانظري دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپاي تورا ديد هر جا اثر تير زپا تاسر توست -- نقل از ص202 اشک شفق -آراسته رضا معصومي-سروده احمدمهران-نویسنده : اسایش خورشید رفته است ولی ساحل افق            می سوزد از شراره ی نارنجیش هنوز وز شعله های سرخ شفق ، نقش یک نبرد         تابیده روی آینه ی آسمان هنوز گرد غروب ریخته در پهن دشت رزم             پایان گرفته جنبش خونین کار زار آنجا که برق نیزه وفریاد حمله بود               پیچیده بانگ شیهه ی اسبان بی سوار پایان گرفته رزم وبه هر گوشه وکنار            غلطیده روی بستر خون پیکری شهید خاموش مانده صحنه وگویی زکشتگان           خیزد هنوز نغمه ی پیروزی وامید این دشت غم گرفته که بنشسته سوگوار           امروز بوده پهنه ی آن جاودانه رزم اینک دوسوی صحنه ، دو هنگامه دیدنیست        یکسولهیب آتش ویکسو غریو بزم این دشت خون گرفته که آرام خفته است           امروز بوده شاهد رزم دلاوران این دشت دیده است یکی صحنه ی شگفت         این دشت دیده است یکی رزم بی امان این دشت دیده است که مردان راه حق             چون کوه دربرابر دشمن ستاده اند این دشت دیده است که پروردگان دین             جان برسر شرافت ومردی نهاده اند این دشت دیده است که هفتاد تن غیور             بگذشته اند از سر وسامان زندگی بگذشته اند از سروسامان که بگسلند             از پای خلق رشته ی زنجیر بندگی امروز زیر شعله ی خورشید نیمروز             بر پاشده است رایت بشکوه انقلاب بالیده است قامت آزادگی وعشق                تابرفراز معبد زرین آفتاب ازپرتو جهنده ی شمشیرهای تیز                 خورشیدها دمیده به هنگام کار زار بانگ حماسه های دلیران راه خق                رفته ست تاکرانه ی آفاق روزگار خورشید رفته است وبپایان رسیده رزم             اما نبرد باطل وحق مانده ناتمام وین صحنه ی شگفت بگوش جهانیان              تاروز رستخیز صلا میدهد ((قیام)) *-به نقل ازگلستان حسین -صص 130-131 -انتشارات آشنا - چاپخانه نسرین -رمضان 1389 هجری قمری-گرداورنده رضا رضا نور گیلانی رود سری  -سروده.م.آزرم  ------------------------------ ماه قیام ،ماه حسین ، ماه انقلاب ماه خروج پیشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردی قیام کرده به صحرای کربلا کز خاندان خاتم پیغمبران بود مردی قیام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژیم ستم گستران بود مردی قیام کرده که تا روز رستحیز نام گرامیش همه جا جاودان بود فرزند با کفایت نستوه بوتراب کز خون او زمین بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاریخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قیام نسل جوان برعلیه ظلم اول شهیدش اکبر زیبا جوان بود تکمیل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شیرین زبان بود سیراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپیده ساقی لب تشگان بود هفتاد وچند یاور وانصار ولشکرش هریکچو آیت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سیراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پی تحکیم امر حق تا نهضت مقدس دین جاودان بود با این قیام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهیدان بی کفن گاه قیام (زین اب )قهرمان بود هر ارض(کربلایی) وهر یوم عاشری تا انقلاب مهدی صاحب زمان بود                              سرسلسله  مردم آزاد حسین استنقل از شکوفه های غم -صص135-136-نادعلی کربلایی -موسسه مطبوعاتی خزر -تهران---- آنکس که دراین ره سر وجان داد حسین است مردی که چوکوهی ببر تیشه ی بیداد دامن بکمر برزد واستاد حسین است درسی به بشر داد بدستور الهی درسش عملی بود نه کتبی ،نه شفاهی آیین یزیدی که بری بود زانصاف ننمود بتهدید وبه تطمیع گواهی در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجیر ستم گردن تسلیم حنجر بدم خنجر بیداد گران داد مردانه دراین معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نیروی یزدانی وبا دست خدایی بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلامیه از قتلگه کرب وبلا داد با زینب وسجاد سوی شام فرستاد این جمله زخون بود در آن نشریه مسطور باید بشر از قید اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر این قاعده تعلیم کاندر ره آزادگی از جان نبود بیم دیگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظیم هر وحشی ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدین اشرار باحرار نگیرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشیر نباشد بکف زنگی بد مست خائن نشود عالی وعالی نشود پست               باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسیم باشخاص تهیدست برچیده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضی حق کش ازبین رود منکرومعروف بیاید                     جاهل رهد از جهل چو عالم بزید خوش مردم همه با کافر وظالم بستیزند پویند ره حق وحق بگریزند کوبند همی سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همی خاک بریزند این حکم صریح است وبدیه است ومحقق چیره نشود حق کش وکشته نشود حق بیداد گری را اثری نیست بعالم زنده است حسین ابن علی آن حق مطلق- (ازبصیر اصفهانی-به نقل از شاهکارهای ادب فارسی(اشک شفق)صص۲۰۰-۲۰۱ آراسته ی رضا معصومی -نشریه ماه نوع -ناشر : رشیدی -دیماه ۱۳۶۲ شمسی)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص ۲۰۲:-- تاابد جلوه گه حق وحقیقت سر توست معنی مکتب تفویض علی اکبر توست ای حسینی که تویی مظهر آیات خدای این صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگی عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست ای که در کرببلا بیکس ویاور گشتی چشم بگشا وببین خلق جهان یاور توست خواهر غمزده ات دید سرت بر نی وگفت: آنکه باید به اسیری برود خواهر توست (بابی انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست ای حسینی که بهر کوی عزای تو بپاست عاشقان رانظری دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپای تورا دید هر جا اثر تیر زپا تاسر توست -- نقل از ص۲۰۲ اشک شفق -آراسته رضا معصومی-سروده احمدمهران - ---- سرسلسله  ی مردم آزاد حسین است آنکس که دراین ره سر وجان داد حسین است مردی که چوکوهی ببر تیشه ی بیداد دامن بکمر برزد واستاد حسین است درسی به بشر داد بدستور الهی درسش عملی بود نه کتبی ،نه شفاهی آیین یزیدی که بری بود زانصاف ننمود بتهدید وبه تطمیع گواهی در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجیر ستم گردن تسلیم حنجر بدم خنجر بیداد گران داد مردانه دراین معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نیروی یزدانی وبا دست خدایی بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلامیه از قتلگه کرب وبلا داد با زینب وسجاد سوی شام فرستاد این جمله زخون بود در آن نشریه مسطور باید بشر از قید اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر این قاعده تعلیم کاندر ره آزادگی از جان نبود بیم دیگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظیم هر وحشی ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدین اشرار باحرار نگیرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشیر نباشد بکف زنگی بد مست خائن نشود عالی وعالی نشود پست               باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسیم باشخاص تهیدست برچیده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضی حق کش ازبین رود منکرومعروف بیاید                     جاهل رهد از جهل چو عالم بزید خوش مردم همه با کافر وظالم بستیزند پویند ره حق وحق بگریزند کوبند همی سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همی خاک بریزند این حکم صریح است وبدیه است ومحقق چیره نشود حق کش وکشته نشود حق بیداد گری را اثری نیست بعالم زنده است حسین ابن علی آن حق مطلق- (ازبصیر اصفهانی-به نقل از شاهکارهای ادب فارسی(اشک شفق)صص۲۰۰-۲۰۱ آراسته ی رضا معصومی -نشریه ماه نوع -ناشر : رشیدی -دیماه ۱۳۶۲ شمسی)--- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص ۲۰۲:-- تاابد جلوه گه حق وحقیقت سر توست معنی مکتب تفویض علی اکبر توست ای حسینی که تویی مظهر آیات خدای این صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگی عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست ای که در کرببلا بیکس ویاور گشتی چشم بگشا وببین خلق جهان یاور توست خواهر غمزده ات دید سرت بر نی وگفت: آنکه باید به اسیری برود خواهر توست (بابی انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست ای حسینی که بهر کوی عزای تو بپاست عاشقان رانظری دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپای تورا دید هر جا اثر تیر زپا تاسر توست -- نقل از ص۲۰۲ اشک شفق -آراسته رضا معصومی-سروده احمدمهران محرم-ماه خون وقیام -ماه شهاىت -ماه شکست دشمن ماه قیام ،ماه حسین ، ماه انقلاب ماه خروج پیشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردی قیام کرده به صحرای کربلا کز خاندان خاتم پیغمبران بود مردی قیام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژیم ستم گستران بود مردی قیام کرده که تا روز رستحیز نام گرامیش همه جا جاودان بود فرزند با کفایت نستوه بوتراب کز خون او زمین بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاریخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قیام نسل جوان برعلیه ظلم اول شهیدش اکبر زیبا جوان بود تکمیل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شیرین زبان بود سیراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپیده ساقی لب تشگان بود هفتاد وچند یاور وانصار ولشکرش هریکچو آیت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سیراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پی تحکیم امر حق تا نهضت مقدس دین جاودان بود با این قیام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهیدان بی کفن گاه قیام (زین اب )قهرمان بود هر ارض(کربلایی) وهر یوم عاشری تا انقلاب مهدی صاحب زمان بود نقل از شکوفه های غم -صص۱۳۵-۱۳۶-نادعلی کربلایی -موسسه مطبوعاتی خزر -تهران---- --- - سرسلسله ی مردم آزاد حسین است آنکس که دراین ره سر وجان داد حسین است مردی که چوکوهی ببر تیشه ی بیداد دامن بکمر برزد واستاد حسین است درسی به بشر داد بدستور الهی درسش عملی بود نه کتبی ،نه شفاهی آیین یزیدی که بری بود زانصاف ننمود بتهدید وبه تطمیع گواهی در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد رد کرد وخروشان شد ودر معرکه جان داد ننهاد بزنجیر ستم گردن تسلیم حنجر بدم خنجر بیداد گران داد مردانه دراین معرکه بنهاد قدم را بر ضدستمکار بر افراشت علم را با نیروی یزدانی وبا دست خدایی بشکست بهم قدرت ارکان ستم را اعلامیه از قتلگه کرب وبلا داد با زینب وسجاد سوی شام فرستاد این جمله زخون بود در آن نشریه مسطور باید بشر از قید اسارت شود آزاد او کرد بنوع بشر این قاعده تعلیم کاندر ره آزادگی از جان نبود بیم دیگر نهراسد زستمکار ستمکش مظلوم بظالم نکند کرنش وتعظیم هر وحشی ناکس نزند تمدن هر کافر ناحق نزند لاف تدین اشرار باحرار نگیرند سر راه ناکس نفروشد بکسان ناز وتفر عن شمشیر نباشد بکف زنگی بد مست خائن نشود عالی وعالی نشود پست باشد که ببالند وننازند ونتازند از باب زر وسیم باشخاص تهیدست برچیده شود قاعده ورسم توحش از مسند حق دور شود قاضی حق کش ازبین رود منکرومعروف بیاید جاهل رهد از جهل چو عالم بزید خوش مردم همه با کافر وظالم بستیزند پویند ره حق وحق بگریزند کوبند همی سنگ الم بر سر بدخواه بر فرق تبهکار همی خاک بریزند این حکم صریح است وبدیه است ومحقق چیره نشود حق کش وکشته نشود حق بیداد گری را اثری نیست بعالم زنده است حسین ابن علی آن حق مطلق- (ازبصیر اصفهانی-به نقل از شاهکارهای ادب فارسی(اشک شفق)صص۲۰۰-۲۰۱ آراسته ی رضا معصومی -نشریه ماه نوع -ناشر : رشیدی -دیماه ۱۳۶۲ شمسی)------------------- جلوه گاه حق از احمد مهران-همان ماخذ-ص ۲۰۲:-- تاابد جلوه گه حق وحقیقت سر توست معنی مکتب تفویض علی اکبر توست ای حسینی که تویی مظهر آیات خدای این صفت از پدر وجد تو در جوهر توست درس مردانگی عباس بعالم آموخت زانکه شد مست از آن باده که در ساغر توست طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند ؟ آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست ای که در کرببلا بیکس ویاور گشتی چشم بگشا وببین خلق جهان یاور توست خواهر غمزده ات دید سرت بر نی وگفت: آنکه باید به اسیری برود خواهر توست (بابی انت وامي)كه تواي مكتب عشق عشق را مظهر و آثار علي اصغر توست ای حسینی که بهر کوی عزای تو بپاست عاشقان رانظری دردم جان پرور توست خواست (مهران )بزند بوسه سراپای تورا ---- مهر تو مرا رکن نماز است حسین جان عشق تو مرا کعبه ی راز است حسین جان روزی که شود بسته برویم در امید بابکرم لطف توبازاست حسین جان یک ذره غبار حرمت ای حرم دین در رتبه به از ملک حجازاست حسین جان هرروزدهم بوسه بخاک حرم تو چون تربت تو مهر نماز است حسین جان در کرببلا زان همه گلهای نکویت اصغر گل نشکفته ی ناز است حسین جان ازداغ تودر گوشه ی ویرانه رقیه شمعیست که در سوز وگدازاست حسین جا گر قلب من از سینه بر آرند ببینند باذکر تو در راز ونیاز است حسین جان می خواستم از وصف وجلال تو بگویم دل گفت که اینقصه درازاست حسین جان -ای خون خدا خسرو محمود خصائل بر درگه تو خضر ایاز است حسین جان در روز جزا کرببلایی زشفاعت بر سوی تو اش دست نیاز است حسین جان -به نقل ز شکوفه های غم اثر طبع ناد علی کربلایی-صص۱۶۹-۱۷۰ ----- cنقل از شکوفه های غم -صص135-136-نادعلی کربلایی -موسسه---- محرم-ماه خون وقیام -ماه شهاىت -ماه شکست دشمن ماه قیام ،ماه حسین ، ماه انقلاب ماه خروج پیشرومومنان بود ماه شکست دشمن قرآن وفتح حق ماه ظهور عدل به اهل جهان بود مردی قیام کرده به صحرای کربلا کز خاندان خاتم پیغمبران بود مردی قیام کرده که باانقلاب خون بر هم زن رِِژیم ستم گستران بود مردی قیام کرده که تا روز رستحیز نام گرامیش همه جا جاودان بود فرزند با کفایت نستوه بوتراب کز خون او زمین بلا گلستان بود با خون نوشته است بتاریخ روزگار هرکس که بار ظلم کشد ناتوانبود بهر قیام نسل جوان برعلیه ظلم اول شهیدش اکبر زیبا جوان بود تکمیل تاشود سند سرخ انقلاب امضاءزخون اصغر شیرین زبان بود سیراب تا شوند همهتشنگان عدل در خون طپیده ساقی لب تشگان بود هفتاد وچند یاور وانصار ولشکرش هریکچو آیت است که در خون طپان بود عباس وعون وجعفروعبدالهش چوگل سیراب زاشک دمبدم باغبان بود قرآن ورق ورق پی تحکیم امر حق تا نهضت مقدس دین جاودان بود با این قیام کاخ ستم واژگون نمود تابر قرار مکتب خون جامگان بود بر انتقال خون شهیدان بی کفن گاه قیام (زین اب )قهرمان بود هر ارض(کربلایی) وهر یوم عاشری تا انقلاب مهدی صاحب زمان بود نقل از شکوفه های غم -صص135-136-نادعلی کربلایی -موسسه مطبوعاتی خزر -تهران----

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

-در روستای کوچ نهارجان بیرجندوبسیاری ازروستاهای دیگراین شهرستان رسمی زیبا به نام شوخوانی(شب خوانی)که درواقع یک نوع مناجات باخدابوده است.مرسوم بوده وهنوزهم اجرا میشودوبه شرح ذیل است که برای مخاطبان وکاربران جهان بیان میگرددویکی از رسوم زیبای ماه رمضان است.هنگام سحرکه می شوداز قدیم مردم ده باصدای خروس خانه بیدارمیشده اند وچون پاس دوم را خروس می خوانده است می فهمیده اند که حالاوقت سحر خوانی یا شوخوانی یا همان مناجات سحرماه رمضان است وناگفته نماندکه علاوه بر صدای خروس ازروی مکان ستاره های آسمان مثلا دب اکبرکه به هفت دختران هم معروف است ویاا زروی جایگاه سه استارکه همان سه ستاره روشن درآسمان است پی به وقت سحر می برده اند و یا ازروی مکان ستاره ی دیگری که به ستاره سحری در نزد مردم روستامعروف است پی می برده اند که حالا وقت اذان صبح است زیرا تاحدود 50سال پیش اصلا ساعتی در روستا وجود نداشته که باساعت بیدارشوند وبه وقت سحر یا اذان صبح پی ببرند.خلاصه چون با صدای خروس بیدارمی شده اند ویا با دیدن ستاره به وقت سحرپی میبرده اند سه یاچهارنفرکه ازآواز وصدای خوبی هم بر خورداربوده اندبه پشت بام خانه ها می رفته اند ویک نفرهم که همسایه ی مسجد بوده است بربالای بام مسجدمی رفته است وهر کدام از این شوخوانان یا شب خوانان تعدادی از اشعاری راکه ذیلا درج میگردد می خوانده اند وبه عبارتی باخدا مناجات می کرده اندتاباشنیدن صدای مناجات یاهمان شوخوانی یاشب خوانی مردم روستا بیدارشوند وسحری بخورندوآماده برای نماز صبح وگرفتن روزه بشوندواما اشعاری که می خوانده اند به ترتیب ذیل شروع میشده است که در چندقسمت به سمع ونظر خوانندگان می رسد: ابتدا می کنم زبسم الله بعد از آن لا اله الا الله ازمحمد مدد همی طلبم کرمی از علی ولی الله یاالله(کلمه یا الله بعد ازهردوبیت وبه عبارت بهتربعد از هر رباعی تکرارمیشده است) 2-گوینده ی لا اله الا اللهم بردین محمد ورسول اللهم برذکر دوازده امامم شب وروز خاک قدم علی ولی اللهم یا الله 3-یارب برسالت رسول ثقلین یارب به غزاکننده ی بدروحنین عصیان مرا دونیمه کندرعرصات نیمی به حسن ببخش ونیمی به حسین یاالله 4-یارب به محمدکه علی یاور ماست ختم همه انبیا پیغمبرماست ازگرمی آفتاب م غم نیست تا سایه ی مرتضی علی بر سرماست یا الله 5-یارب تو مرا غلام حیدر گردان گرراه غلط کنم مرا برگردان گرتشنه شوم دراین بیابان نجف سیرآب مرازحوض کوثر گردان یا الله 6-یارب به محمدوعلی وزهرا یارب به حسین وحسن وآل عبا کز لطف بر آر حاجتم در دوسرا بی منت خلق یاعلی الاعلی یاالله 7-الله تویی ازدلم آگاه تویی گمراه منم برنده ی راه تویی هر مورچه ای که دم زند درته چاه ازدم زدن مورچه آگاه تویی یا الله 8-یارب برسان توحضرت صاحب را فرزند علی بن ابیطالب را کزدوری او همیشه درفریادم مانندسگی که گم کندصاحب را - یا الله 9-یارب زکرم دری برویم بگشا راهی که دراو نجات باشد بنما مستغنیم از هردو جهان کن بکرم جز یادتو هر چه هست بر از دل ما- یا الله 10-یارب مکن ازلطف پریشان مارا هرچندکه هست جرم وعصیان مارا ذات تو غنی بوده وما محتاجیم محتاج به غیرخود مگردان مارا -یاالله 11-بازا بازا هرآنچه هستی بازآ گرکافروگبر وبت پرستی باز آ این درگه ما درگه نومیدی نیست صد باراگرتوبه شکستی بازآ - یاالله 12- ای ذات وصفات تو مبرا زعیوب یک نام زاسماء توعلام غیوب رحم آرکه عمروطاقتم رفت بباد نه نوح بود نام مرا ، نه ایوب - یاالله 13-از بارگنه شدتن مسکینم پست یارب چه شوداگرمرا گیری دست گردرعملم آنچه تراشاید نیست اندر کرمت آنچه مرا باید هست - یاالله 14-عصیان خلایق ار چه صحرا صحراست در پیش عنایت تو یک برگ گیاست هرچند گناه ماست کشتی کشتی غم نیست که رحمت تو دریا دریاست. یاالله 15-یارب به علی بن ابیطالب وآل آن شیر خداوبر جهان جل جلال کاندرسه مکان رسی به فریاد همه اندردم نزع ومرگ وهنگام سوال.- یا الله* *- این اشعارشوخوانی یاشب خوانی -ادامه داردکه دنبالهِ آ نرا درفرصتی دیگروبزودی تقدیم کاربران خواهم نمود.منتظر باشید.محمد(بنده شرمنده حق) -----------16-ای حیدر شهسوار وقت مدد است ای زبده ی هشت وچار،وقت مدد است مگذارکه در عشق تو رسوا گردم ای صاحب ذوالفقار ، وقت مدد است - یاالله 17-یارب سبب حیات حیوان بفرست وز خوان کرم ، نعمت الوان بفرست از بهر لب تشنه ی طفلان نبات از سینه ی ابر ، شیر باران بفرست. یا الله -ای خالق خلق رهنمایی بفرست بر بنده ی بی نو، نوایی بفرست کار من بیچاره ، گره در گرهست رحمی بکن وگره گشای بفرست. یاالله 19-راه تو به هرروش که پویند خوش است وصل توبه هر جهت که جویند خوش است روی تو به هر دیده که بینند نت نام تو به هرزبان گویند خوش است. یا الله 20-تا مهر ابوترا ب دمساز من است حیدر به جهان ،همدم وهمراز من است این هردو جگرگوشه ، دوبا لند مرا مشکن بالم که وقت پرواز من است. یاالله 21-من بی تو دمی قرار نتوانم کرد احسان تورا ،شمار نتوانم کرد گربر تن من ، زبان شود هرمویی یک شکر تواز هزار نتوانم کرد. یا الله 22- شب خیز که عاشقان به شب راز کنند گرد دروبام دوست ، پرواز کنند هرجاکه دری بود ، به شب در بندند الا دردوست را ، که شب باز کنند. یاالله 23-یارب به دونور دیده ی پیغمبر یعنی به دوشمع دودمان حیدر برحال من از عین عنایت بنگر دارم دارم نظر آنکه من نیفتم زنظر. یاالله 24-یارب زکرم بر من درویش نگر در من ، منگر در کرم خویش نگر هرچند نیم لایق بخشایش تو برحال من خسته ی دل ریش نگر. یا الله- 25-یارب در دل به غیر خود جامگذار در دیدهی من گرد تمنا مگذار گفتم گفتم زمن نمی آید کار رحمی رحمی مرا به من وامگذار. یاالله 26-مجنون وپریشان توام ، دستم گیر سرگشته وحیران تو ام ف دستم گیر هربی سروپا چو دسگیری دارد من بی سر وسامان توام ،دستم گیر.یاالله 27-ای سر تو در سینه ی هر محرم راز پیوسته در رحمت تو بر همه باز هرکس که به درگاه تو آورد نیاز محروم زدرگاه تو کی گردد باز. یا الله 28-در هر سحری با تو همیگویم راز بر درگه تو همی کنم عرض نیاز بی منت بندگانت ای بنده نواز کارمن بیچاره ی سرگشته بساز. یاالله 29- الله به فریاد من بیکس رس فضل وکرمت یار من بیکس بس هرکس به کسی وحضرتی می نازد جز حضرت تو ندارد این بیکس کس. یاالله 30-ای جمله ی بیکسان عالم را کس یک جو کرمت تمام عالم را بس من بیکسم وتو بیکسان رایاری یارب تو به فریاد من بیکس رس .یا الله 31-ای واقف اسرارضمیر همه کس در حالت عجز، دستگیر همه کس یارب تو مرا،توبه ده وعذر پذیر ای توبه ده وعذرپذیر همه کس. یا الله 32-دارم گنهی زقطره ی باران بیش ازشرم گنه فکنده ام سر در پیش آوازآیدکه سهل باشد درویش تو در خور خود کنی ومادر خور خویش. یاالله 33- یارب من اگر گناه بی حد کردم دانم به یقین که بر تن خود کردم از هر چه مخالف رضایتو بود برگشتم وتوبه کردم وبد کردم. یا الله ادامه دارد.بزودی ادامه ی مطلب تقدیم خواهد شد-------34-یارب تو چنان کن که پریشان نشوم محتاج برادران وخویشان نشوم بی منت خلق خود مرا روزی ده تا از درتو بر در ایشان نشوم. یا الله 35-یارب زقناعتم توانگر گردان وز نور یقین دلم منور گردان روزی من سوخته ی سرگردان بی منت مخلوق میسر گردان. یاالله 36-یارب ز دو بی نیازم گردان وز افسرفقر سر فرازم گردان در راه طلب محرم رازم گردان زان ره که نه سوی توست بازم گردان. یا الله 37-یارب زکمال لطف خاصم گردان واقف به حقایق خواصم گردان از عقل جفاکار، دل افگار شدم دیوانه ی خود کن وخلاصم گردان . یا الله 38-برگوش دلم زغیب آواز رسان مرغ دل خسته رابه پرواز رسان یارب که به دوستی مردان رهت این گمشده ی مرا به من باز رسان. یا الله 39-یارب تو مرا ،به یار دمساز رسان آوازه ی دردم به همآواز رسان آنکس که من از فراق او غمگینم اورا به من ومرا به اوباز رسان. یا الله 40-ای خالق ذوالجلال وای بارخدای تا چند روم در بدر وجای به جای یا خانه ی امید مرا ،در بربند یا قفل مهمات مرا در بگشای. یا الله 41-یارب نظری برمن سر گردان کن لطفی به من دل شده ی حیران کن با من مکن آنچه من سزای آنم آنچ ازکرم ولطف توزیبد آن کن. یاالله 42-یارب یارب کریمی وغفاری! رحمان ورحیم وراحم وستاری خواهم که به رحمت خداوندی خویش این بنده ی شرمنده فرو نگذاری. یا ا لله* *-اشعار فوق که درسه قسمت تقدیم کاربران عزیز شد هر شب سحرگاهان یاهنگام سحر تعدادی ازاین ابیات توسط شوخوانان یامناجات خوانان در پشت بام مسجد ویاچندبام بلند روستا خوانده میشد وسینه به سینه ونسل به نسل آنرا ازبزرگان یاد گرفته بودندوحفظکرده بودند .وبه نسل بعدیاد می دادند تا درهرسحر ماه رمضان جهت بیدار کردن مردم خوانده شود وهیچ کس هم نمی دانست که این اشعاراز چه کسی است ومیگفتند ازقدیم بزرگان آن را میخوانده اند ودیگران وجوانان آن را از قدیمی تر ها یاد میگرفته اند.اما بنده بعد ازمطالعت زیاد وجسجوی فراوان تعدادی از این ابیات را در رباعیات ابوسعید ابی الخیریافتم وتعداد کمتری راهم در میان رباعیات خواجه عبدالله انصاری مشاهده کردم.با آرزوی سعادت برای همه ی روزه داران.محمد بنده خدای تعالی.-----مراسم نیمه رمضانی در روستای کوچ نهارجان بیرجند-------------- یکی از مراسم زیبایی که درماه رمضان درروستای کوچ نهارجان وبسیار ی از روستاهای دیگر شهرستان بیرجند انجام می گیرد .مراسم نیمه رمضانی است به شرح ذیل انجام میگیردوحال وهوایی دارد که تما م جوانان ونوجوانان وحتی افرا د سی تا چهل ساله هم در آن شرکت میکنند .وبه شرح زیراست .ابتدا درشب میلاد امام حسن مجتبی که نیمه ماه رمضان است ساعتی که از غروب می گذرد وهمه افراد شام را صرف کرده اند .جوانان در میدان روستا جمع میشوند وچند صلوات میفرستند تا دیگر جوانان هم به آنهابپیوندندووقتی جمعیت زیاد شد ازیک سمت ده ویا از بالای روستا شروع می کنند ودر در ب هر منزل اشعاری را میخوانند ودر پایان صاحب خانه مواد خوراکی مثل گردو یا بادام یا شکلات یا نخود وکشمش ویا مواد خوراکی دیگر واگراین مواددر خانه نبود مبلغی پول به جوانان هدیه می دهند ودر آخرسر که همه ی منازل به پایان رسید وکیسه ها در دست ا نباردار پرشد آنرا بین افراد تقسیم می کنند البته اگر چند جوان زیرک آن را نربایند ودیگران را قال نگذارندکه اگر هم این کار را انجام دهند از باب شوخی است ومی خواهند شادی ونشاط بیشتری به جوانان دست دهدوآن شب را خوش باشند وشادی کنند.اما نحوه ی انجام مراسم چنین است:یک نفر بزرگتر که آشنا به مراسم ومسلط بر آن است به تنهایی شروع به نام بردن اسم صاحب خانه می کند و مثلا می گوید :حاجی غلامحسین رابلند کنید.همه افراد همصدا جواب می دهند :آمین وبازهمان فرد سردسته ادامه می دهد:بارنگ سرخ .همه باز می گویند :آمین.با مشت پر.آمین واو ادامه می دهد: بازن وبچه .همه می گویند:آمین .بااشتر کجاوه .آمین.برسانید به حج وکربلا .همه می گویند : آمین.چون به پایان دعای اولیه رسیدند همه ی افراد هماهنگ شروع به خواندن اشعار ذیل ذیل میکنند :رمضان آمدآمد رمضان رمضان آمد با سیصد سوار چوب برداشته که یا روزه بدار -روزه میدارم لاغر میشوم -گر نمی دارم کافر می شوم حق یامحمدمحمد یا علی حق یامحمد -حسین بن علی حق یامحمد .2-آندم که سر حسین ره بر نیزه زدندحق یامحمد مرغان هوا به چهارطرف خیمه زدند حق یامحمد .مرغان هوا وماهیان در یاحق یامحمد از بهر حسین چوسنگ برسینه زدند حق یامحمد محمدیا علی حق یامحمد .حسین بن علی حق یا محمد .3- سرسنگ آجین سنگ افتیده هل علی میرزا به جنگ افتیده حق یامحمد .هل علی میرزا کو لشکر توحق یامحمد.کفتران خیمه زده بر سر تو حق یامحمد محمدیا علی حق یامحمد حسین بن علی حق یامحمد . 4-این سرا از کیست روبر باده حق یامحمد یک پسر دارند نودوماده حق یامحمد .این سرا از کیست روبر روزه حق یامحمد .یک دختردارند او گلدوزه حق یامحمد محمد یا علی حق یا محمد حسین بن علی حق یامحمد. 5این سرا از کیست روبرقبرستان پدرم گفته برو خرما بستان .این سرا از کیست دهلونه دراز ما طمع داریم بشقاب پیاز حق یامحمد. محمد یا علی حق یامحمد.حسین بن علی حق یامحمد .6-این سرااز کیست خش خش میایه(می آید) .طبق نقره وکشمش مییایه (می آید) .این سرا از کیست حوضی کنده اند دشمنان اینار(اینهارا) بوج کنده اند حق یا محمد محمد یا علی حق یا محمد .حسین بن علی حق یا محمد .در این جاخواندن اشعار در درب منزل اول به پایان می رسد .صاحب خانه هر چه در خانه داشته باشد روی سینی آماده کرده وبه انبار دارگروه یا سر دسته ی گروه تقدیم وهدیه می کند وگروه روانه ی منزل بعدی میگرددتا همین مراسم را بر درب منازل همه اهل روستاتکرار کنند وهدیه شان را بگیرند ودرآخر سرهم بین افراد عادلانه تقسیم کنند وشب به پایان رسد.البته گاهی بعضی افراد ازباب شوخی وسرگرمی در آخرکار کیسه حاوی مواد خوراکی را درمی ربایندوفرار می کنند ودقایقی دیگران دنبال آنها می گردند تاربایندگان را پیدا کنند ووقتی آنها را پیدا کردند موادرا با خنده وشادی ونشاط بیشتری بین افراد تقسیم می شود ومراسم بپایان میرسد وهمگی به خانه هایشان با شور وشادی وشعف باز می گردند تابرای سحری دیگر آماده شوند .این شرح مختصر مراسم نیمه رمضانی بود در

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

بشارت شيعيان !شد ماه شعبان ماه پيغمبر                       فزون شد بر خلايق لطف وجود خالق اکبر زمين وآسمان وعرش اعظم نورباران شد                         زانوار رخ نور دو چشم ساقي کوثر عيان گرديد در يثرب جمال عالم آرايي                           که جبرئيل امين شد خادمدر بار آن سرور زلطف قادر قدرت نما  از گلبن عفت                             دوگل گرديده ظاهر  ازبراي حيدر صفدر يکي در سوم شعبان ، يکي در چارم شعبان                  يکي چون شمس رخشان  ويکي همچون مه انور يکي فرمانده ي عالم ،وصي احمد خاتم                       يکي يار ومعين وغم خور سلطان بحر وبر يکي از فاطمه ام الائمه ، دختر طاها                          يکي از حضرت ام البنين همچون دروگوهر يکي نامش حسين ابن علي فرمانرواي دين                 يکي باب الحوائج ، حضرت عباس نام آور يکي را بوسه زد ختم رسولان بر لب و دندان                يکي رامرتضي دست رسايش بادو چشم تر براي ياري درماندگان بحرطوفان زا                            بسوي ساحل عزت ، يکي کشتي ، يکي لنگر دو صدر الدين، دو بدر الدين ، دو ياروياور قر آن              يکي وارث بشهرعلم وآن يک پشتيبان در دو رخ زيبا ، دو قد طوبا ، قدم بنهاد در عالم                يکي فرمانده ي اعظم ،يکي سردار وسرلشکر دو جانباز وبرادر ، اين وزير وآن دگر سلطان                  عيان گرديدبرياري حق  ازدو نکو مادر دو روشنگر ، دو عالي فر ، که بر آنهاخدا بخشد           هزاران {کربلايي}را زرحمت در صف م

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

 

 

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

دوبیتی هاکه در محل به آن چهار (چار) بیتی گفته می شود  وانواع عاشقانه  ودررابطه با موضوعات وابسته بکار یا زندگی انسانها دارد ودر محلهای مختلف از جمله در پشت کار قالی بافی ویا در شب نشینی ها ویا درروزهای دروی گندم ویا در هنگام آبیاری ویا علف چینی خوانده می شوند وگاهگاه از زبان عاشق ومعشوق خوانده می شوند ونیز فراقی ها که باز اززبان عاشق ومعشوق ویا مادر وفرزند ویا برادر وخواهر دور از یک دیگر خوانده می شوند واکثرااز فراق وجدایی ویا دوری از وطن وغربت سخن می گویند ودر شب نشینی ها ویا شبهای عروسی ودامادی ویا در هنگام کار خرمن کوبی ویا کار قالی بافی ویا کاردرمزرعه خوانده می شوند واکثر اوقات دو نفر در جواب یک دیگر می خوانند بسیار گسترده وفراوانند وکسی نمی تواند همه ی آنهارا بیاد داشته ویا شمارش کند ومن تا جایی که در خاطر دارم ویا به آن دسترسی داشته ام گزیده ای از آنهارا درذیل برای برنامه فرهنگ مردم به نگارش می آورم ناگفته نماند که در بیرجند وکوچ به مجالس شب نشینی (آتشانی یا اءتشونی- به فتح همزه اول وس همزه دوم ) گفته می شود واما دوبیتی ها وفراقی های روستای کوچ: 1-خداوندا خداوند جهانی     خداوند زمین وآسمانی    خداوندا تو پیران بیامرز     جوانان را بکام دل رسانی  2-خدایا دل دونیمه دل دو نیمه      فراق راه دور هیچ کس نبینه(نبیند) فراق راه دوری که مو (من) دیدم         مسلمان نشنوه ( نشنود) کافر نبیه (نبیند ) 3-محمد را جمال پاک صلوات     بر آن خورشید نه افلاک صلوات  امیرالمومنین ، اولاد اورا         بلند وبی حد وبی باک صلوات  4-علی ر(را) دیدم علی ردر خواب دیدم    علی ر(را) در مسجد ومحراب دیدم  علی را کی شناسد هر منافق       علی ر(را)در رخت عالم تاب دیدم  5-خدا کرده که مو (من) دور از تو باشم          بغم باریکتر از موی تو باشم (به ضم ش) خدا داده به تو حسن  وجمالی       که مو (من) در حسرت روی تو باشم  6-ستاره سرزد و بیدار بودم          بپای رخنه ی دیوار بودم  ستاره ی صبح صادق که اثر کرد       هنوز در انتظار یار بودم (به ضم دال تلظ کنند) 7-هوا گرم است وسر سایه میآیه   صدای کل کل پایه می آیه (می آید) صدای کل کل پایه نه چندان     صدای کفش جانانه می آیه  8- دو تا یار دارم ویک نیمه ی دل      میان هر دو دو افتاده مشکل                                        خداوندا تو این دل را دو تا کن        به هریک می دهم یک نیمه ی دل  9-شب مهتاب ومهتاب دش من مو (من)       دو زلف یار طوق کردن مو  خداوندا تو تاریکی بپا کن      که تاریکی رفیق  وهمدم مو (من) 10-درو را با سر دشت می کنم مو (من)        تورا می بینم وغش می کنم مو (من) همون(همان) خاکی  که از کفشات بریزه        همون را سرمه ی چشم می کنم مو  11-صدا کردی بقربان صدایت        ببرم چادری تا ساق پایت   ببرم چادری کوتاه نباشه (نباشد )    که نامحرم نبینه دست وپایت  12-هوا گرم است وگرمی می کنه دل      هوای حوض سنگی می کنه دل  هوای حوض سنگی را نه  چندان        هوای سر بلندی می کنه دل  13-رمه در کال ومو پایین کالم           رمه چرخ میزنه مو بی خیالم  خدایا گرگ گرسنه زود بمیره      که هر شو می بره مال حلالم  14-الا بابا که خود کردی کلانم           بدست خود زدی آتش بجانم  زبان زرگری گفتی بله کن        بله کردم که خشک می شد زبانم (گویند این دو بیتی را هنگام رفتن دختر به خانه شوهر عروس در هنگام خداحافظی با پدرش می خواند ) 15-مو مرغی بدم  میون مرغان شما     سنگ بزدی(بزدید) پریدم از بام شما سنگی بزدی (بزدید) بال موره (منرا) بشکستی ( بشکستید)    مواهل بدم به گفت وفرمان شما  ( گویند این دو بیتی را دختر هنگام خداحافظی ورفتن به خانه شوهر می خواند وگله ودرد دل خودرا با پدر ومادر بیان می کند ) 16-چنو ( چنان ) ناله مکن که جان ندارم    توانای ناله ی سوزان ندارم  چنو( چنان ) باران غم باریده بردل            که مو درد تورا درمان ندارم  17- بیا تا ما وتو همراز باشیم   چو کفتر بر گلوی چاه باشیم  اگر کفتر  نناله ما بنالیم       زحال یک دیگر آگاه باشیم  -سیه طالع زمادرزاده بودم     به غم های جهان افتاده بودم  در آن روزی که طالع می نوشتند        یقین مو از قلم افتاده بودم  19-برخیز ته(تا) برم(بریم = برویم) ازاین ولایت من وتو      تو دست مرا بگیر ومو دامن تو  جایی برویم که هردو بیمار شویم           تو از غم بیکسی ومو از غم تو  20-سرت بردار تا مو رویت بینم          کمند طاق ابرویت ببینم  کمند طاق ابرو گرد گرفته      بده دسمال ته مو گردش بگیرم  21-زدست راه غربت داد وبیداد     زدست راه غربت ناله ی زار  نمی دونم کدام خانه خرابی     کلید راه غربت را به مو(من)داد 22- راه غربت مرا بجان آورده     گوشتای موره(مرا ) به استخوان آورده  بهره نخوره زخانمان وفرزند        هرکس که جدایی به میان آورده  23-آشنایی می توان کرد وجدایی مشکل  است    شربت روز جدایی مثل زهر قاتل است حاصل عمرم تو بودی ای عزیز مهربون      چون تو رفتی ازبرمو(من) عمر مو (من) بی حاصل است 24-چرا سر گشتگی  بنیاد کردید      مرا با ناله و فریاد کردید   مگر مهر علی دردل نداشتید        که ایام گذشته ر(را) یاد کردید ( بجای کردیدلفظ( کردی) به فتح کاف وس ر  وفتح دال وس یاو تلفظ کنند که صیغه جمع واحترام آمیز است ). 25-دلی دارم ، دلی دارم پر از غم         نه یک جو می کنم غم از دلم کم نه دستم می رسد که گل بچینم        نه آن سرو بلند سر می کند خم  26- گل سرخم گل سرخ الاله    بدنبالت کشم صد آه وناله اگر یک شب بیایی ور سرایم            خودم ساقی شوم ، چشمم پیاله 27-خودم مرواریم، در می شناسم    میون خارها ، گل می شناسم   خودم سوداگر کل هراتم  (جهانم)      زن مقبول به چادر می شناسم  28-بیابون گشته راه این ول من        غمانت کارکرده ور دل مو (من) دعایی می کنم باران نباره        که سرما خورده ای برگ گل مو (من) 29-دلم خواهه نشینه روبرویت     بدست خود زنم شانه به مویت خدا تخت سلیمانی به من داد        همون روزی که کردم گفتگویت (گفتگوکردن = خواسگاری کردن ) 30-نوشتم بر درو دیوار باغت             که روز عید می آیم سراغت  برایت کفش وانگشتر میارم          اگر راضی بشه نه نه ی چاقت (= منظور مامان چاق هست ) 31-نگار مو نشسته پای دیوار      نمی دانه غلاج درد بیمار علاج درد بیمار یک طبیبی است        علاج درد عاشق دیدن یار  32-بیا مرغ سفید سینه چاکم        اگر امشو (امشب) نیایی  مو (من) هلاکم  اگر امشو (امشب ) نیایی تا خروس خوان          خروس خوان دگر مو (من) زیر خاکم  33-هلا دختر دو چشم زاغ داری         سبد در دست ومیل باغ داری سبد دردست ، میل باغ ما کن             سرم را بشکن ودردم دوا کن  34-کسی که عاشقه مست وملنگه            در خلوت خونه مثل  پلنگه  خموشی که نمی تون خورد نان          در امر عاشقی خیلی زرنگه 35-کسی که عاشق است ازجان نترسد         زبند وکنده وزندان نترسد  دل عاشق مثال گرگ گشنه        که گرگ از هی هی چوپان نترسد  36- اگر یار منی یک جو نخور غم      بده دستت بدستم ، خاطرت جمع  نیم نامردکه بد قولی نمایم       به قرآنی که می خوانم دمادم - 37-چنان مهرت به قلب مو اثر کرد       مرا از عالم هستی بدر کرد  نگار مو نشسته بر لب جو                عجب دستمال مشکینی بسر کرد 38- نگین انگشتری دارم بنامت             میان هر دو لب گیرم سراغت  اگر پنج بوس دهی امروز بعاشق             دعای جالبی خم کرد (خواهم کرد ) بجانت  39-سه ماه بعد عید سال نو شد              به خوش بختی که ایام درو شد  پسر در پشت زین وسایه ی چتر             بمیرم بر کسی که بر مو، دتو شد (= تبکرد ) 40-دوتا لیمو فرستاده ول مو (گل مو)           برای صبر و آرام دل مو  چقدر صبر وچه بس زحمت کشیدم             ول بالا بلند عاقل مو  41-دلم تنگ است برای دیدن تو      برای چشمان وآن خندیدن تو  دلم تنگ است برای شبهای مهتاب          بروی تخت خواب ، خوابیدن تو  42-یتوی خانه ی بیرجند اسیرم              هوای جای پات کرده مریضم  کسی نیسته که پرسد حال زارم      غریب وبیکسم ، هیچ کس ندارم  43-اگر خشخاش گرده استخوانم            همان قولی که دادم با زبانم  اگر صد سال دیگر زنده باشم        تو باشی دلبر شیرین زبانم  44-رضا هستم که مو سیخ پخل شم (شوم)        بتوی مشت ابرو برکمند شم  چنان مهرت فتاده در دل مو         که مو از لیلی و مجنون بتر شم  45-نسایو سرمه در چشم چپ تو        طلا می پاشد از کنج لب تو  طلا می پاشد خروار به خروار              به مثقال می فروشد مادر تو --- پخل در بیت اول شماره 44 : ساقه گندم راگویند که درساخت پالان الاغ از آناستفاده می شود --- 46-به پشت بام درخت بید دارم       به درگاه خدا امید دارم  به درگاه خدا امید تا کی ؟     ترا بر دیگری کی دید دارم ؟ 47-کسی چون من غریب در این وطن نیست          گرفتار غم ودردو محن نیست  نه تنها، در غریبی در امانم               کسی چون با خبر ازدرد من نیست  48-غریب افتاده ام در این ولایت      به هرکس می رسم داد وشکایت  نه رو دارم دراین قلعه بمانم        نه رودارم ، روم سوی ولایت  49-سر کوی بلند تا کی نشینم              که لاله سر زند مو گل بچینم  گل سرخ وسفید بر هم تنیده                پریشانم کدام گل را بچینم  50-زدست دیده ودل هردو فریاد            که هرچه دیده بیند ، دل کند یاد  بسازم خنجری نیشش زپولاد       زنم بر دیده تا دل گردد آزاد  51-دو چشمانت خوراکم بر انداخت            غمانت رخنه در عمر من انداخت  نمی دانم کدام خانه خرابی          ظهور عاشقی در عالم انداخت  52-به چشمات سرمه ی تر می کشی گل !       بقلب مو تو خنجر می کشی گل  بگشتم ملک ایران را سراسر               ببینم از کجا سر می کشی گل  53-بده پنج بوس که از بوم پایین آیم         بدنبالت به شهر قاین آیم  دوازده منزله تا شهر قاین                  دوازده منزل ویک منزل آیم  54-صدا کردی به قربان صدایت               چه می خواهی بیارم از برایت  منم در عالم ویک قطره ی خون         همان خونم حنای دست وپایت  55-الا دختر دو چشم لاله داری            طناب در گردن گوساله داری  طناب از گردن گوساله بر دار                چه منت بر من بیچاره داری  56-بگو وا دلبر گردن بلورم                  خصو صا ترکه ی شاخ کهورم   نباشه هیچ لباسی قابل تو        بگیر از من بپوش یل سمورم 57-دماغت چون قلم هموار وباریک         رخت مشعل در این شبهای تاریک  دو زلفت هم چو شاخ قوچ جنگی           که دارد جنگ با هر ترک وتاجیک  58-غریب وبی کس وبی خانمانم             که دور از دلبر شیرین زبانم  غریبی آنقدر سختم نبوده         زدوری رخت مو غرق خونم  59-بلندای دلم سرو و سمن نیست        قشنگی دلم گل در چمن نیست  خبر آومد که مو آتش گرفتم          چمن می سوزد ودل با جبر نیست  60-سرت بالا کن وبنگر خدارا      مبادا بشکنی عهد ووفا را مبادا با رفیقان یار گردی              که بر هم میزند سودای مارا  51-دو چشمانت خوراکم بر انداخت            غمانت رخنه در عمر من انداخت  نمی دانم کدام خانه خرابی          ظهور عاشقی در عالم انداخت  52-به چشمات سرمه ی تر می کشی گل !       بقلب مو تو خنجر می کشی گل  بگشتم ملک ایران را سراسر               ببینم از کجا سر می کشی گل  53-بده پنج بوس که از بوم پایین آیم         بدنبالت به شهر قاین آیم  دوازده منزله تا شهر قاین                  دوازده منزل ویک منزل آیم  54-صدا کردی به قربان صدایت               چه می خواهی بیارم از برایت  منم در عالم ویک قطره ی خون         همان خونم حنای دست وپایت  55-الا دختر دو چشم لاله داری            طناب در گردن گوساله داری  طناب از گردن گوساله بر دار                چه منت بر من بیچاره داری  56-بگو وا دلبر گردن بلورم                  خصو صا ترکه ی شاخ کهورم   نباشه هیچ لباسی قابل تو        بگیر از من بپوش یل سمورم 57-دماغت چون قلم هموار وباریک         رخت مشعل در این شبهای تاریک  دو زلفت هم چو شاخ قوچ جنگی           که دارد جنگ با هر ترک وتاجیک  58-غریب وبی کس وبی خانمانم             که دور از دلبر شیرین زبانم  غریبی آنقدر سختم نبوده         زدوری رخت مو غرق خونم  59-بلندای دلم سرو و سمن نیست        قشنگی دلم گل در چمن نیست  خبر آومد که مو آتش گرفتم          چمن می سوزد ودل با جبر نیست  60-سرت بالا کن وبنگر خدارا      مبادا بشکنی عهد ووفا را مبادا با رفیقان یار گردی              که بر هم میزند سودای مارا  61- تو کردی گیوه ی نازک بپایت       به هرجا می روی جانم فدایت  به هر جا می روی باید بدانی سیه   سیه چشمی نشسته در هوایت 62-بیا دلبر بده دستت بدستم            اگر ترکت کنم قران وخصمم  اگر ترکن کنم یاری بگیرم                  شوم کور وبگیری هر دو دستم 63-اگر پیرم به جاهل ناز دارم            بگرد غنچه گل پرواز دارم  اگر صد سال از عمرم گذشته              هنوزم ور جوانان ناز دارم  64-بلند بالا ندیدم کامی از تو                      کشیدم سال وماه بد نامی از تو  کشیدم سال وماه ، پایت نشستم              ندیدم بیوفا ، پیغامی از تو  65- قد سروت الهی خم نگردد         دل شادت دچار غم نگردد چنان در پیش چشمانم عزیزی                  که سایه ت از سر من کم نگردد 66-سرم گردرد گیره وا که گویم             رخم گر زرد گرده وا که گویم ؟ دوای درد سر زانوی یار است              مو که یاری ندارم وا که گویم  67-به بیرجند خرابه خونه ی مو          بگو با دلبر جانونه  ی مو  ز عشق او پریشان روزگارم               پریده خواب خوش از دیده ی مو  68-بیا جانا که جانم را تو داری         کلید خانمانم را تو داری تمام جان من گشته فدایت             بیا جانا که درمانم تو داری 69-دلم میخواد که دلسوزم تو باشی           چراغ وشمع وپی سوزم تو باشی  دلم میخواد که در شبهای مهتاب         همان ماه دل افروزم تو باشی 70-دلم درد ودلم درد ودلم درد             برویم واکنید باغ گل زرد  برویم واکنید هرگز مبندید                غریب وبی کسم رنگم شده زرد  71-اگر تو گوهری مو کهربایم             اگر تو نقره ای مو از طلایم  اگر تو بچه ای ، شرمت میایه            بجایی وعده کن تا مو بیایم 72-به چشمم انتظار است وا گل من          دو دستم زیر بار است وا گل من  بیا تاسیر دیدارت ببینم                      که دنیا بی قرار است وا گل من  73- سه پنج روزه که بوی گل نیومد        صدای چه چه بلبل نیومد  برید از باغبان گل بپرسید        چرا بلبل به سیر گل نیومد  ((درابیات فوق علاوه بر حفظیات سینه خویش ، از دفتر یادداشتی که در سال 1367 شمسی توسط دانش آموز دوم فرهنگ وادب دبیرستان رجایی بیرجند بنام هوشنگ قربانی در اختیارم گذاشته است  استفاده کرده ام البته بعد از 30 سال )) اسایش - ادامه دارد----- اشعار ودو بیتی های زیر از دفتر دانش اموز خزاغی نژاد دانش آموز سوم فرهنگ وادب  دبیرستان زینب  بیرجنددر سال 1368 شمسی  بهره مند شدهام : 74-بباغ رفتی خبر دارم نکردی             به گل چیدن چرا یادم نکردی ؟ میان دوست ودشمن خواب بودم               چرا از خواب بیدارم نکردی ؟ 75-بدسمالت شمارم نقره هارا          بدل مو دوست می دارم شمارا  الهی خانه ی دشمن بسوزه              که بر هم می زند سودای مارا 76- بقربونت شوم ای کوگ(کبک ) خالدار      مرا کی می بری ور سوی بازار  مرا جایی ببر که سایه باشه              درخت زنجفیل تازه باشه  77-الا دختر فدای رنگ وبوبت               فدای غبغب زیر گلویت  برو عشق مرا ت گو              که فردا شو میایم گفتگویت 78-غریبی رفتم واز تو گذشتم             دو چشمم اشک می بارد وبستم  دلی که صبح وشام یاد تو میکرد            خدا صبری بدل داد ونشستم 79-درختی که خشک شه شاداب نمی شه     گلی که باز شد غنچه نمی شه  کسی که با کسی دل داده باشه            به یک سال ودو سال دل کن نمی شه  80-گلم می رفت دلم باور نمی کرد          گلم مینشست ،برویم حنده می کرد دو دست بر سر زنم خنجر به سینه           دو چشمم از فراقش گریه میکرد  81-خداوندا مرا کن موی دلبر                زغم حلقه زنم بر روی دلبر  خداوندا مرا آیینه گردان                          که صبح وشام ببینم خوی دلبر  82-چه می بود گرسرم پای تو می بود            تنم قلیچه وجای تو می بود  صبا که حاجی ها از حج بیایند             زیارتگاه من  روی ماه تو می بود  83-نگارا با خبر باش که می ایم         بروی بالشت پر باش که می ایم  برو بالشت پر، نالین مخمل        زگلها تازه تر باش که می آیم  84-گلی میخوام که از عناب باشه       میان دختران او طاق باشه   میان دخترای گل عالم               قدم بگاره ، خوش رفتار باشه  85-دلی دارم که با غم سازگاره            مرا با شادی مردم چکاره  دلی دارم پر از بیت وپر از غم         که هر بیتی زیک ملک ودیاره  86-دل تنگم ودلگشای مو در سفره           بیچاره  و ناتوان وجون در خطره  آن کس که دوای درد مو می باشه           در غربت ودر شهر ودیار دگره  87-چنو که می روی این سو نگاه کن        مو رنگ زرد تو ام دردم دوا کن مو رنگ زرد تو ورنجیده دل               دل رنجیده را از خود رضا کن  88- الادختر که موهای تو بوره           به حمام می روی  راه تو دوره  به حمام می روی زودتر بیایی                 که آتش در دلم مثل تنوره 89-بیا جانا بناکن مهربانی          دوباره نیست ایام جوانی  جوانی نو بهار ی بود وبگذشت              بسی پیران کنند یاد جوانی  90-فلک داد وفلک داد وفلک داد       فلک از کوچکی غم را به من داد  فلک نگذاشت که مو بی غم نشینم            کلید راه غربت را به من داد  91-دلم تنگه چطو رات ها نشینم           به پای بوته ی نعنا ء نشینم   بپای بوته ی نعنای خوش بو         غریبم وتک و تنها  نشینم  92-سر کوه بلند تا کی نشینم            که لاله سر زند مو گل بچینم   گل سرخ وسفید بر هم تنیده            نمی دانم کدام گل را بچینم 93-قلم را سر کنید از استخوانم            مرکب گیری از رگهای جانم   مرکب گیری ونامه نویسی           برای دلبر نامهربانم  94-دو تا بودیم دو تا تیر مار جفتی          نمی دانم میان ما چه افتید   نمی دانم کدام کافر دعاکرد          سر وکارم به ملک مردم افتید  95- ستاره اسمان نقش زمینه          براتدر غم مخور دنیا همینه  غم دنیا وروز وا پسین را           مخور جانم که دنیا این چنینه  96-سه روزه رفته ای سی روزه حالا         زمستان رفته ای نوروزه حالا تو خود گفتی سر هفته میایم             شماره کن ببین چند روزه حالا  97-از این جا تا به بیرجند  خیلی راهه         همه کوه وکمر سنگ وسخاله   که کوهها نشکنم ، سنگها بچینم              که یارم در غریبی چشم براهه  98-سه تا خواهر بودیم درطاق ایئان    که روز در خانه وشب در بیابان  زدند تیری ومارا تاق کردند             دل ما خواهران را داغ کردند  99-دو گل بودیم مقام ما چمن بود دو تن بودیم نفس در یک بدن بود  ازآن روزی که ما کردیم جدایی        خوراک هر دو مان خون جگر بود   100-سر راهت نشینم خسته خسته       گل ریحان بچینم دسته دسته  گل ریحان که بویت را نداره              بچینم از لبانت مغز پسته   101-نویسم نامه ای از برگ انگور               شدی سر باز ورفتی از وطن دور  بحق ماه وخورشید وستاره             تو رفتی  از غمت ، چشمم شده کور  102-بسوی من ایی که  یار وفادار منم       هر چه داری به من آری که خریدار منم  گر تو شاهی ودلت عزم تماشا دارد       بر من ای که  هم گل وگار منم  103-پدر خوبه ومادر نازنینه       برادر میوه روی زمینه  اگر گردی همه عالم سراسر              نبینی میوه ای مثل برادر  104-اگر یار منی با کس مگو یار          اگر گویی زبان تو کند مار  اگر گویی دو چشمت کور گردد          شوی کور ونشینی پای دیوار  105-الا دختر نمیشناسی خدارا      چرا گم کرده ای روی وفا را   سگی را بسته ای دالان خونه         نمی شناسه غریب وآشنا را  106-از اینجا تا  به بیرجند چند گداره            گدار اولین نقش ونگاره   گدار دومین مخمل بپوشم            گدار سومی دیدار یاره  107-الا دختر دو چشم زاغ داری       سبد در دست ومیل باغ داری  سبد دردست ومیل باغ ما کن              سرم را بشکن ودردم دوا کن  108-لب بوم امدی چادر سر انداز        مرا طوق طلا کن گردن  انداز  اگر طوق طلا قربی نداره           مرا فیروزه کن کنج لب انداز 109-سه پمج روزه که رنگ مو شده زرد         نه سر دارم نه سامان ونه لنگر  نه سر دارم که در مجلس نشینم            نه پا دارم روم پابوس دلبر  110-گل خودرا بدیدم دسته دسته       میون سنگ مر مر ریشه بسته   الهی بشنکنه آن سنگ مرمر        نگار نازنین تنها  نشسته  111-اگر تر کت کنم می میرم از غم             جدایی گر کنیم می پاشیم از هم  دل مو گوره ی آتشگرونه                 اگر شعله کشد می سوزه عالم  112-خداوندا غریب کازرونم         گرفتا ر دل شیرین زبونم  همه می گن(می گویند ) برترک دلت کن       خداوندا نمی گرده زبونم  113-سر من سینه از من ، خنجر از تو        لب خشکیده از من ، کوثر از تو  اگر خواهی که خویشانت نفهمند                اشاره از من وفهمیدن از تو  114-عزیزی در سفر دارم خدایا         عجب عشقی بسر دارم خدایا  همه گویند  عزیز تو میایه             به دل شوق دگر دارم خدایا  115-مسلمانان دلم انگور مایه(می خواهد)       دو چشمانم زن مقبول مایه  هنوز دستم بدستش نارسیده          بجایی امدم که پول مایه  116- مو گل بودم ز عشقت خار گشتم         طلا بودم چو زهر مار گشتم  گلی بودم میان تازه گلها        ز عشقت بی پر وبی بال گشتم  117-ستاره اسمان  هیکل کنم مو            سلا م بر دین پیغمبر کنم مو   به دندانی که می خواند پیمبر           سلام بر روی پیغمبر کنم مو  1-ستاره اسمان نقش زمینه          برادر غم مخور دنیا همینه  برادر غم مخور دنیای فانی              که نقش اول وآخر همینه   119- عی را دیدم علی ر در خواب دیدم          علی در مسجد ومحراب دیدم  علی دیدم سوار اسب دلدل                  چو قنبر در رکابش می دویدم  120-ستاره سرزد وبیدار بودم         بپای رخنه ی دیوار بودم   ستاره ی صبح صادق که اثر کرد              هنوز در اتظار یار بودم  121-اگر یار مرا دیدی به بیشه         بگو مندیل ی بپوشه   اگر مندیل بپوشه خوب بپوشه           اگر نه گنده می پوشه نپوشه 22 122-اگر یا مرا دیدی به خلوت           بو ای بیوفا ای بی مروت      اگر یا مرا دیدی بجایی           رسانی از زبان من دعایی  123-گل سرخ وسفیدم بارک الله       بنفشه برگ بیدم بارک الله   میان دختران دل بر تو بستم         نکردی ناامیدم بارک الله  124-عزیزم می دوید مو می دویدم         عزیم می نشست مو می رسیدم  دو تا خال سیاه کنج لبش بود         اگر او می فروخت مو می خریدم  125-سیه چشمی بمثل چوب غوزه     رخ یارم بمثل ماه روزه  هر آن کس که مرا از یار جداکرد   بمثل روغن مندو (منداب) بسوزه  126-سر دستمال دلبر ریشه ریشه       سرم از کار دلبر وا نمی شه   ولی پنجاه تومن دادم خریدم           هنوزم مادرش راضی نمی شه (نمی شود ) 127-دو تا نار ودو تا سیب و دو تا به           شماره کن بدست دلبرم ده   اگر دلبر در آن خانه نباشه            شماره کن بدست مادرش ده  128-اگر دینی اگر فرزند دینی           اگر فرزند زین العابدینی اگر ملک خدارا بر تو بخشند         در آخر مالک یک گز زمینی  129-نمی دانم که عریانم که کرده         خودم قصاب وبریانم که کرده   الا قصاب ببر تو استخوانم          ببین غم با لب وجانم چه کرده  130-صفا هان را صفاهان می توان گفت        مشهدرا جای شاهان می توان گفت  به مشهد گنبد  آقا نباشه          مشهد را کافرستان می توان گفت  131-نمی خوانم که خونم می زند جوش                نمی خوانم که همسایه کنه گوش               نمی خوانم که گویند دایه داره       طمع بر داره  132-نگار نازنین از من چه دیدی     چنین مهر ومروت  را بریدی   مو که حرف بدی با تو نگفتم          چنین  یک بارگی از مو  رمیدی 133-چنو که می روی من غصه دارم          که چند رازی به تو نا گفته دارم                                چنو که می روی سوی ولایت            بسی درد دل نا گفته دارم  134-چرا غم می خوری از بهر مردن            مگر آنها که غم خوردند نمردند  برو بر کنج قبرستان گذر کن             ببین از مال دنیایی چه بردند 135-مخور غصه که رنگت سایه می شه         گل خوشبوی  تو هم سایه می شه   مخور غصه منال اندر شب وروز        مراد هردو تا ما داده می شه  136-سر کوهها بدو دو می روم مو          بپا بوس  گل نو می روم مو  اگر دانم گل نو بار کرده              سه منزل را به یک شو می روم مو  137-غریبم راز خود را با که گویم          که گم کردم سر وسامان خود را  چو کفترها زدست مو پریده        کجا پیدا کنم شهباز خودرا  138-دیدی که فلک بما چه بیدادی کرد          در کلبه ی غم بدم مرا وادی کردد( پیدا کرد) رفتم به سفر که از غمت بگریزم       غم آومد ودر سفر مرا وادیزکرد (پیدا کرد ) 139-چه سازم که صدای مو جرس نیست           در این جسم ضعیف مو نفس نیست  چه سازم با رفیق نامناسب           رفیق روز آخر هیچ کس نیست  140- نگارا می کنی از من کناره         وفاداری تو ننگی نداره  تو پنداری که از چنگم خلاصی              مگر در آسمان گردی ستاره  141- نماز شام نماز مو قضا شد         دو تا بلبل زچنگ مو رها شد   یکی در باغ شاهان جا گرفته                یکی جارو کش امام رضا شد  132-نگار نازنین از من چه دیدی         چنین مهر ومروت را بریدی مو که حرف بدی با تو نگفتم      چرا یک باره تو از مو رمیدی  133- چنو که می روی مو غصه دارم       که هم رازی به تو نا گفته دارم  چنو که می روی سوی ولایت            بسی درد دل ناگفته دارم  135-چرا غم می خوری از بهر مردن         مگر انها که غم خوردند نمردند   برو بر کنج قبرستان گذر کن          ببین از مال دنیایی چه بر دند -------  142-بزن نی را که غم داره دل مو        بزن نی را که دوره منزل مو  بزن نی را مقام نی مگردان                دور افتاده یار جاهل مو  143- سر کوه بلند دیدم نسا ء را        کمر باریک وبازو بند طلا را   بار دگر بینم مو اورا          زیارت می کنم امام رضا را  144-بنالم من بنالم تا سحر گاه            بنالم همچو یوسف در ته چاه  بنالم تا خدارا خوش بیایه             که یوسف را رسانه بر زلیخا  145-نماز شام از قلعه گذشتم            دل پر حسرت ونارنج بدستم  دل پر حسرت ونارنج شیرین          غریبی را وطن کردم ، نشستم  146-قبا آیین قبا تا پشت پایت         به مشهد می روی جانم فدایت  به مشهد می روی مارا دعا کن       سیه چشمی نشسته در وفایت  147-دو سه روزه که یارم ناز کرده          در غصه برویم باز کرده  قفس بشکسته ومرغم پریده                 نمیدانم کجا پرواز کرده  148-دلم می خواست برم امام رضا را           ببوسم گنبد زرد طلا را  بقر بونش برم این طور امامی      تعارف می کنه شاه وگدارا 149-سر کوه بلند فریاد کردم       امیر المومنین را یاد کردم  امیرالمومنین یا شاه مردان         دل نا شاد مارا شاد گردان  150دوتا سرو بلند بادیم وباهم       جدا گشتیم وهردو می خوریم غم  جدایی ما نکردم که خدا کرد         که غم باشد خوراک ما دمادم  151-سرم بر ملک نیمروزه خدایا           دلم بهر تو می سوزه خدایا   از آن ترسم بمیرم در غریبی       کفن بر من که می دوزه خدایا  152-اگر می شم انار دانه میشم (می شوم )      بقربان گل چار شانه می شم   همه می گند (می گویند) برو ترک گلت کن         چطور ترکش کنم دیوانه می شم  153-بدیدم یار مو سر شیوه می رفت          بباغستان برای میوه می رفت  به باغستان برای میوه ی خوب          به صد ناز وبه سیصد غمزه می رفت  154-قدت ازدور می بینم  بسم نیست       بجایی رفته ای که دست رسم نیست  بجایی رفته ای در سر بلندی          سخن دارم  مجال گفتنم نیست  155-عزیزم یار خوبه یار خوبه       سر قلیان میخک دار خوبه   ن پا سفید ودست حنایی          برای آدم پول دار خوبه  156-حالا میرم به غریبی که بسازم خونه       از اشک چشم  خود نویسم نامه                             حالا اون نامه واون جواب نامه       حالا از اومدنم دگر خدا می دونه  157-سرم گردرد گیره با که گویم         رخم گر زرد گرده با که گویم  دوای درد سر دردست یاره              مو که یاری ندارم با که گویم  158-نگارو عاشق زارم تو کردی           درخت گل بدم  خارم تو کردی  درخت گل بدم در توی گار              بخاک کوچه پامالم تو کردی   159-ز اقبال گرانم مادرم مرد              مرا با دایه دادند دایه هم مرد  به شیر یک بزی کردم قناعت              خدا بر سر زد و بز غاله هم مرد  160-نگارا عاشقم عاشق ترم کن      زلیلی و زمجنون بد ترم کن  زلیلی وز مجنون بدتر هستم           به کوچه ی عاشقی خاکسترم کن  161- شکسته پای مو بی پا بماندم      چو کفتر در گلوی چاه ماندم  چو کفتر در گلوی چاه سنگی           رفیقان رفتند وتنها بماندم  162-از او سا عت که بی مادر شدم مو          قلم بشکست وبی لنگر شدم مو  قلم بشکست وافتاد موج دریا       چنو سوختم که خاکستر شدم مو  163-بپا ی چرخ خیاطی نشستم           که دلبر جان بیایه اور ببینم   که دلبر جان بیایه خرمن گل           زپای خرمن گل خوشه چینم  164-نماز شام که مو در خور بودم       همه دلشاد ومو دلکور بودم  الهی شعله ی آتش بمیره               که مو از مادر خود دور بودم  165-شتر خوبه بزیر بار خوبه         بچه خوبه  ببوی یار خوبه  شتر خوبه بزیر بار انگور               بچه خوبه ببوی یار مقبول 166- سه ماهه وسه روزه وسه نوروز        بدنبال تو می گردم شب وروز تو که با ما سر یاری نداری               چرا با ما نگفتی تو همان روز  167-اگر یارم مرا خواهد غمی نیست         که درد غاشقی درد کمی نیست  اگر یارم مرا خواهد به پیری              وگرنه در جوانی منتی نیست  168-دلم می خواست امینت باشم ای دوست         سر کوچه کمینت باشم ای دوست  همان ئقتی که از حمام در آیی              خودم فرش زمینت باشم ای دوست  169-پدر خوبه  برادر نیز بهتر         درخت بی برادر کی دهد بر  برادر میوه ی باغ بهشته              خوشش باشه پدر خوب میوه کشته  170- چه بد کردم که خوردم زهر قاتل        چه بد کردم که دل بستم به جاهل  ندانستم که جاهل بیوفایه         پشیمانی کشم تا روز آخر  171-جدایی ر(را) ما نکردم که خدا کرد        جدایی ر دشمنان بی حیا کرد   من از چرخ فلک گله ی ندارم          که هرچه بر سرم اومد خدا کرد  172-عجب باد شمال دیدم امروز      به باغستان نهالی دیدم امروز سیه چشمی که بر من ناز میکرد             بدنبال شغالی دیدم امروز 173-سر کوه بلندی پا گذارم        تفنگ نقره بر دوش برارم  تفنگ نقره را بشکن طلا کن            برار کوچکم را کدخدا کن 1734-به قربان کچکهای هم قطارت            دلم میخواست بخوابم در کنارت  دلم می خواست که راز دل بگویم          چه فایده ندارم اختیارت  175- پسر عمو شال ترمه سفیدم           درخت میوه ی باغ امیدم  امید دارم گلی از باغ بچینم                خداوندا مگردان نا امیدم  176-دوتا گاو سیه در کار دارم       زمین شوره زار بسیار دارم  شما مردم نمیدانید بدانید         هوای دختر نجار دارم    177-مخور غصه که یارت خواهد امد       بدل صبر وقرارت خواهد امد  برو در گوشه ای آسوده بنشین            که آخر در کنارت خواهد آمد  178-بقربان قد بالابلندت          به قربان کمر بند قشنگت  اگر دانم که حرفت حرف باشه             نشینم تا قیامت در سرایت 179-الا دختر شوم قربان بختت           جریکه وا کنم در پای تختت اگر چرخ فلک با مو بسازه       بشادی وا کنم  رخت ازدرختت  0-دو دستت در حنایه فاطمه گل         تنت دور از بلایه فاطمه گل  بغیر از من اگر یاری بگیری     عروسیت عزایه فاطمه گل  1-نمک بر معدن فلفل مزن یار           سخن در پیش هر جاهل مزن یار اگر خواهی نصیب یکدگر شیم (شویم)      توکل با خدا کن ، دل مزن یار 2-اگر مردیم بمیریم هردو تای ما             بسازند  جفت قبری از برای ما  بسازند جفت قبری بر سر راه         بگریند دوست ودشمن از برای ما 3-بنالم از سر شب تا سحرگاه          بنالم مثل یوسف در ته چاه  بنالم تا خدارا رحم آید                 چو من یوسف شوم ، دلبر زلیخا  4-تو سیب سرخی و نارنج دستی         بقر بونت شوم هرجا که هستی  نه خود آیی نه کاغذ می فرستی      گمانم پادشاه هرجا نشستی  5-مسلمانان چه ناداری بلایه            که هرکه مال داره کدخدایه  بگیرند دست او ، بالا نشانند        نمی پرسند که اصلت از کجایه ؟ 6-لبت بوسم دهن بوی هل آیه        مرا با تو جدایی حاصل آیه  همه گویند جدایی کن جدایی        جدایی گر کنم خون از دل آیه 7-برادر دین پیغمبر بپا کن         نماز وروزه وذکر خدا کن  اگر خواهی که جنت را ببینی           به ناموسای مردم کم نگاه کن 8-خروسک بی پر وبی بال گردی       الهی از زبانت لال گردی نگردم در بغل آن یار شیرین        تمام دشمنان بیدار کردی 9-الا دختر ترا می خوام چه می گی ؟( می گویی)      چرا با قوم و خویشانت نمی گی ؟ موکه با قوم وخویشان  تو گفتم        ترا با مو نمیدن(نمی دهند ) تو چه می گی؟ 190-بلند بلا بلندت کرده یم مو       دراین کوچه پسندت کرده یم  ترش بودی بمثل آب لیمو             به شیرینی قندت کرده یم مو  191-بلند بلا به کوه ها مانده ام من         بغل بگشا که سر ما خورده ام من  بغل بگشا مرا کنج بغل گیر       که دیشب در بیابان مانده ام من  192-برفتم بر سر برج شکسته            بدیدم دخترک کبری نشسته   بگفتم دخترک پنج بوس به من ده           بگفت : کوری که بابایم  نشسته ؟ 193-اگر یار مرا دیدی بجایی           رسانی از زبان من دعایی  اگر یارم زاحوالم بپرسد             بگو باریک شده ماند کاهی  194-غریبی را قناعت کرده ایم ما        که آقا را زیارت کرده ایم ما  شما مردم نمیدانید بدانید            که ما ترک ولایت کرده ایم ما  195-هوا گرمه شمال باد خوبه           دو دست در گردن نامزاد خوبه  دو دست در گردن نامزاد شیرین        بپای سایه ی دیوار خوبه  196-مسلمانان ببینید شب چه وقته          که بلبل مست وشیدای درخته  که بلبل می پرد شاخ ه به شاخه          که یار از یارجدا کردن چه سخته 197-بیا دلبر بغل تنگت بگیرم        نخی از موی شب رنگت بگیرم  نخی از موی شب رنگت نه چندان         دو بوسه از لب قندت بگیرم  198-پریزاد و پریزاد وپریزاد         که کاشکی مادرم من را نمی زاد  که مادر زاد وشیر محنتم داد           بزرگم کرد ودست دشمنم داد  199-پسر عموی  گل را چانه ی من        چرا امشب نیایی خانه ی من  اگر حرف بدی از من شنیدی           بکش خنجر بزن بر سینه ی من  200-سر دستت عقیقه یا بلوره      لب لعلت نه شیرینه ، نه شوره   بده پنج بوس از کنج لبانت         لب لعلت خوراک مار و موره -چون ابیات زیادند ،دنباله  آن را در ادامه مطلب به نگارش در خواهم آورد ودر ادامه مطلب آن را مطالعه فرمایید .اسایش.ادامه دارد ------ ادامه دو بیتی ها  وفراقی های رایج در کوچ نهارجان :  201-ول بالا بلند سینه چاکم              اگر امشو نیایی من هلاکم  اگر امشو نیایی تا خروس خوان           خروس خوان دگر من زیر خاکم  202-خودت گفتی که وعده در بهاره        بهار او مد دلم در انتظاره  بهار هرکسی عید واست ونوروز             بهار عاشقان دیدار یاره  203-در ایوان طلایم جان نه نه ت          نمی تونم نیایم جان نه نه ت شنیدم گله ی بسیار داری                   به پیشت رو سیاهم جان نه نه ت  204- که یارم در مزاره            عرق در زیر زلفش لاله زاره  خدا ابری بده باران بباره                     که یارم طاقت گرما نداره 205بیا که بار کردم راهیم کن             نظر بر رنگ زرد کاهیم کن  مجال دست بگردن نیست مارا            از آن بوس خوشت همراهیم کن  206-بیا تا پیرهن آبیت کنم من خودی ای(این ) خال لبت بازی کنم من  سر شب تا سحر پیشت نشینم        دل ناراضیت را ضی کنم  207-سر قلعه ی کوچ کفتر پرانه            که یارم در میان جاهلانه   همه ی مردم نمیدانید بدانید           همان ماه میان آسمانه  208-زکابل آمدم ، قندار میرم ( میروم )      وطن جور آمدم ، بیمار میرم  الهی خانه ی دسمن بسوزه           که خود یا آمدم ، بی یار میرم  209-بیا دختر عمو یار رشیدم           غم درد تورا با دل کشیدم  غم درد تورا بردن به بازار               خودم تاجر شدم ،غمهات خریدم  210-عزیزم این دلم از غم غباره              همیشه این دلم با غم دچاره   دل من میل در شادی نداره           خرابه ، میل آبادی نداره  211-دو چشمان گلم جفت ستاره          مغازه ی سرمه را کرده اجاره  اگر امشو به پهلویش بخوابم              خدا عمری به من میده دو باره  212-سر زلفت جدا کن آمدم من         نگاه بر خط راه کن آمدم من بده دستمال دستت یادگاری             برو شکر خدا کن ، آمدم من  213-چنو زردم که زرد آلو نباشه      برنگ من گل آلو نباشه   چنو ( چنان ) زرد وضغیف و نا توانم            بنفشه در کنار جو نباشه  214-برو با یار بگو زادو نباشه           که چارقت بر سرش نا شو نباشه  شبی که مو بیایم غمزه بازی        دهانش بوی تنبا کو نباشه  215-قدت از دور اشارت می کنم من         لبت از بوس غارت می کنم من  لب تو مکه  ومن مرد حاجی                     شبی صد بار زیارت می کنم من  216-سرم درد می کند از کینه ی تو ببوسم دکمه های سینه ی تو  بحمام می روی صابون نداری         لبم صابون ، زبانم کیسه ی تو  217-دو چشمانم سر کوی تو باشه         دو دستم شانه ی موی تو باشه  مرا با حاجیان حج چه کاره          زیارتگاه من  روی تو باشه  2-اگر یا مرا دیدی به گوشه          بگو پیراهن اسلامی بپوشه  زدست مادرت گله ندارم           زدست پدرت  خونم د(در) شیشه  219-وفای بی وفایی کرده پیرم         روم یار وفاداری بگیرم  اگر یار وفاداری نباشه         سر قبر وفاداری نشینم  220-سه تا دختر بدند درراه خراشاد ( کاشان )    حلیمه وسلیمه وزر افشان(زر اخشاد) سه تا بوسه طلب کردم ازایشان       یکی صبح ویکی ظهر ویکی شام  221-دلم می خواست  گل شش پر بچینم        میان مادر و دختر نشیم   گهی بوسی خورم از روی دختر               گهی هم صحبت مادر نشینم  222-تو که دوری مو از دوریت کبابم      چو مرغ کور ، سر گردان آبم  چو مرغ کور در دشت وبیابان              چو لیلی از غم مجنون  کبابم  223-زلیلی وز مجنون بدترم مو         زابر نو بهار گریان ترم مو  بمثل گندمان توی تابه       هنوز از گندمان بریان ترم مو  224-درختی خم کنم نارش بچینم             جوان وجاهلم ، تاکی نشینم  جوان وجاهلم روخم دمیده          به عهد بیوفا تاکی نشینم  225- لب بام آمدی ، رخ تازه کردی            قدت را با قدم اندازه کردی  تو که پوشیده ای رخت عروسی              مکش سرمه که زخمم تازه کردی  226-سر چاه چمن آتش بگیره        بغیر از سه نفر ,الم ،بمیره   یکی یارم ، یکی قاصد یارم           یکی پسرعموی بی بخارم  227-دو چشمان سیاهت کافرم کرد        مسلمان بودم واز دین درم کرد  رو چشمانی که داری ، کس نداره           بغیر از آسمان پر ستاره  228-مگر شهر شما کاغذ گرانه        مرکب باقلم چون زعفرانه  قلم گر نیست باشد چوب فلفل            اگر کاغذ نباشه ، پرده ی دل  229-هلا دختر هلا شاهزاده دختر       کمر باریک وچارده ساله دختر   اگر پنج بوس می دادی به عاشق        ثوابش از نماز وروزه ، بهتر  230- بقربان دو انگشت تو دلبر         بقربان گل مشت تو دلبر  مثال روزه داران روزه داری             بقربان لب خشک تو دلبر   231-ول کوچکتر نو بندگانی             بیا آب حیات زندگانی   بیا تا بهر هم جانانه باشیم               یکی شمع ویکی پروانه باشیم  232-قدت با چوب تر می مانه دلبر       لبت با نیشکر میمانه دلبر  بده پنج بوس از کنج لبانت               که داغت با جگر می مانه دلبر  233-به گل مانی که باغچه می کنی پر             به ماه مانی که از کوه می زنه سر  اگر دانم که آخر مال مایی                 نویسم بر لبت الله اکبر 234-الا مرغ سفید تاج بر سر                 خبر از من ببر بر پیش دلبر بگو هرکس که مار(را)از هم جدا کرد             سزایش را خدا میده(می دهد) روز آخر  235-الا باد صبا ی صبح دلگیر         خبر از من ببر یا مادر پیر  بگو   فرزند سلامت میرساند      حلالم کن که  شبها داده ای شیر  236-سر کوه هارا پیوند کن خدا جان               دل مارا تو بی غم کن خدا جان  الهی ما ویار همسایه باشیم               وگر نه مهر مار(را) کم کن خدا جان 237-نویسم نامه ای از بی نوایی             ببندم بر پر مرغ هوایی  بدو مرغو بدست مادرم ده                بگو صد داد وبیداد از جدایی  238- نگاه راه پایی می کنم مو             نگاه مرغ وماهی می کنم مو اگر دانم برادر کی میایه               ا طاق را فرش قالی می کنم مو  239- مخورآبی که ازراه کج آیه        مگیر یاری که میلش بر دو جایه  اگر صد سال به بالینی نهی سر            مکش زحمت که آخر بیوفایه  240- نشستی روبرو دل می کنه دود            الهی مهر تو در دل نمی بود  الهی مهر تو از دل بدر شه            شب وروزا بگریم تا لب گور 241- گر خدارا دوست می داری  شبی تنها بیا         هم چو آهویی روان تو از لب دریا بیا  گر سر راهت گرفتند دشمنان بی حیا     دامن صحرا گذار واز لب دریا بیا (فراقی است ) 242-ای کفتر بالسبز وخوش رنگ بیا        ای شاد کننده دل تنگ بیا  خود می نگری حالت بی صبری ما             ای برگ بخارا وسمر قند بیا (= قالب رباعی است ) 243- اول که مری (میروی) تور ( ترا )بخدا میسپارم          دوم به علی مرتضی میسپارم  سوم به سکینه دختر خرد حسین           چارم به شهید کربلا میسپارم (= قلب رباعی ومضصمون فراقی است ) 244- ای مادر ازراه دور کی می آیی؟         ای محرم رتاز گور کی می آیی ؟ از بس که نگاه راه غربت کردم      چشمان م گشته کور کی می آیی؟(( وزن دو بیتی ندارد ) 245-از آو راه میروی راه ها بگردم      کلاه کج کرده ای موها بگردم  کلاه کج کرده ای عین بزرگان             شکر نوشیده ای لب هات بگردم  246-خودم سبزم که یارم سبزه پوشه            خودم باغبان که یارم گل فروشه  دوچشم دارم براو چنگ ترازو             به نرخ زعفران گل می فروشه  247-من امشب سر به صحرا می گذارم      تردر خانه تنها می گذارم  برای خاطر خال لبانت           خودم میرم (می روم )  دل اینجا می گذارم  248-به من می گن که یار تو رقیه        قلم در دست ودفتر می نویسه   قلم در دست ودفتر روی زانو         همیشه نام دلبر می نویسه  249-چه سازم که زمانه مفلسم کرد           طلا بودم مقابل با مسم کرد هنوز خواستم لباس نو بپوشم            لباس کهنه خوار مجلسم کرد  250- اگر میرم کفنم پارچه باشه        سر خاکم قطار بچه باشه  سر خاکم قطار بچه ملا             کلاس پنج وشش می خوانده باشه      251-که خواهر بی برادر رشد نداره            به هر مجلس نشینه پشت نداره   به هر مجلس بود مثل غریبی         غریب چوب بدست  انگشت نداره  252-بیا جانا بیا جانانه ی من           بیا شمع وبیا پروانه ی من   بیا تا خانه را خلوت بسازیم                بیا یک شب به خلوت خانه ی من  253-دو تا بودیم که داغ هم نبینیم           بشادی بگذرانیم غم نبینیم  الهی دشمنان مابر افتند                 چنو کردند که روی هم  نبینیم  254-دو چشمان  سیاهی که تو داری        دوباره بر سرای ما نیایی  سرای ما دشمن بسیار داره           مبا که بچنگ دشمن آیی  255- زمین نرم را ماله کنم         برای عاشقی ناله کنم مو   که درد عاشقی درد کمی نیست         چطور ترک گل لاله کنم  مو  256- جوانهای حالا سر در هوایند              ندارند مال دنیایی ، گدایند   ندارند ملی که دختر بگیرند          برای دود سیگاردر هوایند ( که آخر بر زن بیوه رضایند ) 257-عمل ( منظور شیره ترک است ) دیدیکه با م

ماهی شده در ماه رجب جلوه کر امشب        کز شرم نهان است به کردون قمر امشب        خورشید جهان تاب زیثرب بدمیده است    کآفاق منور شد از اوسریسر امشب          زام الولد این ماه دل آرا شده ظاهر          دامان رضازیب گرفت از پسر امشب       تا مدعیانش ننمایند شماتت      حق کرده عطایش پسری خوش سیر امشب       همواره همه ومکان   گشته منور       از بارقه این پسر واین پدر امشب         گردیده قران مه وخورشید ولایت     گویی که شده معجز شق القمر امشب         نوری شده در فرش هویدا که از آن نور          بگرفته بخود عرش برین زیب وفر امشب      نورسته گلی سر زده از گلشن طاها     پاشیده صبا خوش بفزا مشک تر امشب       زیبا پسریآمده با چهر محمد         حسن نبوی باز شده جلوه گر امشب        شد یوسفی از آل محمد سوی بازار     کز بهر تماشا شده پر رهگذر امشب       جن وملک از فرط طرب غرق نشاطند       شادی است که بر خاسته از بام ودر امشب      میلاد جواد ابن رضا فخر عباد است  گردیده عیان بارقه ی دادگر امشب     گشته متولد تهمین حجت دادار        ماه رجب از او شده با رتبه تر امشب        آذر به طرب کوش که میلاد جواد است باز آمده نوباوه ی خیرالبشر امشب.نویسنده محمد حسن آسایش - به نقل از دیوان آذر خراسانی - جلد دوم - صص 1و 119

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

امشب بکاخ مرتضی ماهی پدیدار آمده            ماهی که پیش نور وی ،خورشید ومه تار آمده           ماهی که بر حسن رخش صدها خریدار آمده          ای طالب دیدار مه ، هنگام دیدار آمده            افلاکیانش سریسر، حیران  رخسار آمده        کو نور بخش عالم  و هم نور انوار آمده           لطف خداوندی به ما همواره ودایم بود          خاصه که روز مولد ماه بنی هاشم بود            بر یاری دین نبی حق خواست یاور پرورد           از بهر صفین وجمل ، همواره افسر پرورد            یا بهر جنگ نهروان ،یکتا غضنفر پرورد            تا آنکه بهر کر بلاسردار لشکر پرورد           بهر حسین زام البنین ،نیکوبرادر پرورد          بایدچنان فرزندرا ، اینگونه مادر پرورد   زین رو فروغ طلعتش،تابید برخلق جهان          وز نو گل رخسار وی ،گشتی جهان رشگ جنان             چون آفتاب حیدری تابید بر ام البنین         آن سان که از نیسان شدی اندر صدف در ثمین            ماه بنی هاشم عیان گردید از آن مه جبین            تا آنکه گردد حامی دین خداوند مبین         بهر حسین بن علی حق پرورد یار ومعین            چونان که بودی مرتضی ، بر مصطفی یار و قرین          برگو به ماه آسمان بنما رخ خودرا نهان      زیرا گشته در جهان ، ماه بنی هاشم  عیان             ازدامن ام البنین ماهی سر آورده برون            نی نی که از خورشید ومه ، بالاتر آورده برون           خالق زکان مکرمت خوش گوهر آورده برون           وز آستین مرتضی دستی بر آورده برون          گویی زصلب حیدری ،حق حیدر آورده برون          بهر صوف مشرکین او صفدر آورده برون            برگو به بوسفیانیان ، میر وعلمدار آمده         بر یاری دین خدا یکتا مددکار آمده           نور جبینش طعنه بر خورشید گردون فر ،زند         خال رخ زیبای وی ، بر عالمی آذر زند                هم نرگس شهلای او آتش به خشک وتر زند         هم بر دل خصمان خود ،مژگان وی خنجر زند         قدش چو طوبای جنان ،لبخند برکوثر زند         باب الحوایج درگهش ، خوش آنکه بر آن در زند          دست یداللهی وی  حلال مشکلهاستی          تحت لوای حضرتش دنیا ومافیهاستی       چون مرنضی قنداقه ی عباس را دربر گرفت         گفتا فلک بردست خود ، مهری مه انور گرفت          یا از گلستان شرف ،وی لاله ی احمر گرفت          چونان که گفتی مصطفی بر دست خود حیدر گرفت         بوسه به دستانش زد واز دیدگان گوهر گرفت         زان ماجرا ، غم بر دل وبرجان آن مادر گرفت           گفتا مگر عیبی بود بر این دو دست نازنین            شه گفت :نی در کربلا،گرددجدا ازظلم وکین            آری که خود این دستها باید علمداری کند    درراه سبط مصطفی ،از جان وفاداری کند            بهر رواج دین حق دفع ستمکاری کند             از قتل قوم مشرکین سیلاب خون جاری کند          برحفظ ناموس خدا نیکو وفاداری کند           تا از حریم شاه دین آنسان نگهداری کند         آندم فداکاری وی مقبول ومستحسن شود          کو هم چو جعفر ، عم خود دستش جدا از تن شود      آه از دمی کو شد جدا ، دستش کنار علقمه         واندر میان مشرکین افتاد شورو همهمه        بنهاد برزانوی خود ، راسش عزیز فاطمه           آن پور زهرا کو بدی ،عرش خدا را قاِءمه            با دیده ی گریان بیان می کرد شه این زمزمه          کامشب بخوابد دشمنت بی ترس وبیم وواهمه       لیکن به چشم خواهرت ره نیست دیگر خواب را            واز ماتم خود سوختی دل ((آهی)) بی تاب را .محمد حسن اسایش - نقل از دیوان حسین آهی - جلد اول صص 120-124

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

امشب زبرج فاطمه ماهی پدیدار آمده کز پر تو انوار وی ، چون روز رخشان آمده نور فروغ اختران، زان مهر تابان آمده آن نور بخش مهر ومه ، در ماه شعبان آمده نی عالم نا سوتی اش، در تحت فرمان آمده بل کشور لاهوت را،پاینده سلطان آمده افلاکیان بر خاکیان ، تبریک گویان آمده در مولدسلطان دین ، یعنی امام سومین در کسوت عبدالهی ، شد سر داور جلوه گز روح مجسم شدعیان ،عقل مصور جلوه گر گردیدبر یاری دین ، ثانی حیدر جلوه گر شد گوشوارعرش حق ، تالی سبر جلوه گر در مهبط روح الامین ،بین مهر انور جلوه گر شد شاه دین از دامن زهرای اطهر جلوه گر تسنیم رحمت را نگر ازبطن کوثر جلوه گر دریای غفران موج زن ، آمد از آن ماء معین این عید میلاد حسین ، نور دل زهراستی یثرب زیمن مقدمش چوت سینه ی سیناستی بهر وجود او بپا دنیا ومافیهاستی مقصود ازخلقت بود ، کو علت اشیاستی محو جمال حضرتش ،زآدم الی عیسی استی شاهی که خاک درگهش ، از بهر استشفاستی درماندگان دهر را حلال مشکلهاستی دستی بزن بر دامن آن زاده ی حبل المتین پیمان وعهدی ، کبریا ، در غالم زر ساز کرد ارواح در ذرات را ، خود آگه از آن راز کرد جام بلا نوشنده را، ازدیگران ممتاز کرد باشد شفاعت زان او ،کو باب رحمت باز کرد آن دم حسین بن علی قال بلی آغاز کرد پس علم ذرات را ، زان گفته سر افراز کرد زان عهد وپیمان شاه دین در قتلگه آغاز کرد یارب به عهدم شد وفا ،بر من ببخشا مذنبین زد چون قدم در این جهان آن خسرو ملک وملک روشن زنور طلعتش شد از سما تابر سمک برخوان فیض سرمدی ،افزوده گردیده نمک نام محبش را خدا بر لوح رحمت کرده حک بر پیروان وی جنان ، وقف آمده بی ریب وشک چونان که دوزخ شد جزا ، بر دشمنانش یک به یک در ماندگان را در جهان ، آن شاه دین باشد کمک آن سان که اندر آخرت ،شد بر گنه کاران معین از عرش قرب کبریا ،تا اولین بیت شرف بر شاد باش مصطفی آمد ملابک صف بصف ان اندر طرب ،افلاکیان اندر شعف مشعل بدست عرشیان ،قدوسیان را گل بکف همراه جبریل آمدیصلصال وفطرس با اسف گفتند حال خویشتن بر احمد وشاه نجف بگرفت قندان پسر ،پس گفت : شاه ما عرف یارب ببخشا عاصیان بر این حسین نازنین محمد حسن آسایش.به نقل از دیوان حسین آهی -صص44-47

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر

البشارت که جهان باز منور آمد        ظاهر از پرده ی عصمت مه دیگر آمد          این چه ماهی است که با قد صنوبر آمد           از حسین ابن علی شبه پیمبر آمد    دوستان مژده که میلادی اکبر آمد           ببر ای باد صبا مژده برای طا ها           که شده حسن تو یک بار دگر جلوه نما           حق عطاکرده پسر برپسر شیر خدا               زاده ی خون خدا گشته عیان از لیلا         زاین پسر عالم ایجاد منور آمد -----بهر دیداررخش زاده ی زهرا برخاست        مهر بر دیدن آن ماه دلآرا برخاست    بوی جانبخش چو از یوسف لیلا برخاست          گوئیا نعره ای از خاک زلیخا بر خاست         که دویاره بجهان یوسف دیگر آمد ----نور چشمان حسین بن علی گشت عیان         آل عصمت همه از دیدن رویش شادان         شد زمصباح هدی نور الهی تابان           احسن الله بر این حسن که از دیدن آن        شد خرد مات که ملاد پیمبر آمد------    سحر یازده از ماه عظیم شعبان            متولد شده آن حامی دین وقر آن           تا کند یاری فرمانده ی دین  از دل وجان           آری این افسر ارزنده سلطان جهان          از پی یاری عباس دلآور آمد------      آمد آن شیر دلی که پی یاری پدر          وز پی حفظ حریم حرم پیغمبر              هم چنان برگ زدشمن  بزمین ریزد سر            مرکب وخود ومیان را بدرد چون حیدر          آنکه بر حضرت سجاد برادر آمد------      آن علی نام کهباشد چو محمد رویش            فاطمه عصمت وباشد چو علی بازویش          چون حسین است وحسن طینت وخلق وخویش          ((کربلایی)) شده مداح رخ نیکویش           مفتخرزانکه در این رشته مظفر آمد -------محمد حسن آسایش- به نقل از کتاب سوم ار مغان کربلا -اثر طبع مرحوم ناد علی کربلایی( پدر سه شهبد جبهه وجنک)- صص 101-102

ازهردری سخنی -غدیر خم-خطابه غدیر